Τετάρτη 28 Φεβρουαρίου 2007

and the Oscar goes to ...
Panorama Seven Video Net








Μπορεί να ήμασταν λίγοι αλλά ήμασταν όλοι καλοί..

Τι μας άρεσε? Ότι δεν πήρε το πολυπόθητο αγαλματίδιο ο Έντι Μέρφι , τα σκέτς του θεάτρου των σκιών , η δικαιώση του Σκορσέζε κι ας ήταν προσχεδιασμένη, η καράφλα του Τζάκ Νίκολσον , οι πίτσες από γνωστή αλυσίδα του είδους , οι μπίρες , τα πατατάκια που τσακίσαμε στην κυριολεξία , οι καφέδες του Κυριάκου στο πλαστικό μπουκάλι από νερό ,για να μην τελειώνουν ποτέ

Τι μας χάλασε ? Η τουαλέτα της Τζένιφερ Λόπεζ που δεν άφηνε ίχνος ακάλυπτου σώματος , ο φιόγκος στο κολάρο της Νικόλ Κίτμαν , η παρουσιάστρια που ήταν αλλού γι αλλού, το χιούμορ της που σκότωνε και νεκρούς, οι ταινίες φτώχια καταραμένη . τα γαμ….να τα καλώδια που δεν έλεγαν με τίποτα να φέρουν εικόνα στον projector αλλά τελικά πήγαν όλα καλά ( όχι θα μου ξέφευγαν . Σε γενικές γραμμές ήταν όλα όμορφα εκτός από τις φάτσες μας στις 8 το πρωί που έμοιαζαν σαν του Ψινάκη προ Λίφτινκ .

Άντε και του χρόνου.

Δευτέρα 26 Φεβρουαρίου 2007



Oscar 2007

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΑΙΝΙΑ Ο Πληροφοριοδότης (Γκράχαμ Κίνγκ)
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ Μάρτιν Σκορτσέζε ( Ο Πληροφοριοδότης)
Α ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ Φόρεστ Γουιτάκερ ( Ο Τελευταίος Βασιλιάς της Σκωτίας)
Β ΑΝΤΡΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ Αλαν Αρκιν (Little Miss Sunshine)
A ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ Ελεν Μίρεν( Η Βασίλισσα)
Β ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΣ ΡΟΛΟΣ Τζενιφερ Χαντσον (Dreamgirls)
ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΣΕΝΑΡΙΟ Μαικλ Αρντ (Little Miss Sunshine)
ΔΙΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟ ΣΕΝΑΡΙΟ Ουίλιαμ Μόναχαν ( ο Πληροφοριοδοτης)
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ Γιγιέρμο Ναβάρο ( Ο Λαβυρινθος του Πάνα)
ΜΟΝΤΑΖ Θέλμα Σουνμεικερ ( Ο Πληροφοριοδότης )
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ Εουχένιο Καμπαλέρο & Πιλάρ Ρεβουέλτα ( Ο Λαβύρινθος του Πάνα)
ΚΟΣΤΟΥΜΙΑ Μιλένα Κανονέρο( Μαρία Αντουανέτα)
ΜΟΥΣΙΚΗ Γκουστάβο Σανταολάγια (Babel)
ΤΡΑΓΟΥΔΙ I Need To Wake Up -Μελίσα Εθεριτζ -( An Inconvenient Truth)
ΜΑΚΙΓΙΑΖ Ντειβιντ Μαρτι-Μοντσε Ρίμπε (Ο Λαβύρινθος του Πάνα)
ΗΧΟΣ Μαικλ Μίνκλερ-Μπόμπ Μπίμερ-Γουίλι Μπάρτον ( Dreamgirls)
ΗΧΗΤΙΚΟ ΜΟΝΤΑΖ Αλαν Ρόμπερτ Μάρει-Μπάμπ Ασμαν( Γραμματα από την Ιβο Τζίμα)
ΟΠΤΙΚΑ ΕΦΕ Τζον Νολ-Χαλ Χαικελ-Τσαρλς Γκίμπσον-Αλεν Χολ( Οι Πειρατες της Καραιβικής: Το Σεντούκι του Νεκρού)
ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ Happy Feet
ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΤΑΙΝΙΑ Οι Ζωες των Αλλων ( Γερμανία) του Φλόριαν Χενκελ φον Ντόνερσμαρκ
ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ An Inconvenient Truth ( Ντέιβις Γκούγκενχαιμ)
ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ TAINIA West Bank Story ( Αρι Σάντελ)
ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΝΤΟΚΥΜΑΝΤΕΡ The Blood Of Yingzhou District ( Ρούμπι Γιάνγκ & Τόμας Λένον)
ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ ΚΙΝΟΥΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ The Danish Poet( Τόριλ Κόβι)

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2007


(Melissa Ethridge - I Need To Wake Up)
υποψηφιο για oscar τραγουδιου, δεν θα κερδισει σήμερα το βραδυ ,από την τριπλη υποψηφιοτητα των Dreamgirls, αλλα είναι στην καρδιά μας κι επιβεβαιώνει την αποψη μας ότι η τεχνη του κινηματογραφου βοηθά να αφυπνιστουν οι αποκοιμισμένες συνειδήσεις μας. Είναι το τραγούδι των τίτλων του τέλους στο ντοκυμαντέρ An Inconvenient truth του Αλ Γκόρ, που θα δούμε στο επικείμενο Φεστιβαλ Ντοκυμαντέρ Θεσσαλονίκης

Το κατάστημα

Seven Video Net του Πανοράματος

(Κομνηνων 27 & Ιασωνίδου - Πανόραμα)

σας προσκαλεί όλους
αύριο Κυριακή και ώρα 02:30 π.μ. ,

στη βραδιά Όσκαρ που διοργανώνει,
να παρακολούθησετε την 79η τελετή

μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες!!!

Το Red Carpet σας περιμένει!!

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2007

oscar
τα ξημερώματα της Κυριακης προς Δευτέρα η απονομή
διάβασε τα πάντα για τις υποψηφιότητες & τα φαβορι

Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου 2007

UNITED 93, του Paul Greengrass

Διαβάζοντας τους τίτλους τέλους, χωρίς να έχω μετακινηθεί ούτε εκατοστό από τη θέση μου -νομίζω δεν είχα πάρει καν αναπνοή- έβλεπα τα γράμματα να πέφτουν: «As himself», μου υπενθύμιζαν, δίπλα σε πολλά ονόματα. Όχι, δεν ήταν διάσημα cameos που έριχναν λίγη από τη λάμψη τους σε αυτή την σκληρή και δυσπεπτη ταινία. Ήταν οι άνθρωποι που τα έζησαν, που συμμετείχαν σ'αυτά τα γεγονότα.
Δεν χρειάζονταν οι τίτλοι για να μου το υπενθυμίσουν. Ούτε να διαβάσω για άλλη μια φορά την ανεστραμμένη ημερομηνία 9/11 στα γράμματα του τέλους. Γιατί κάθε δευτερόλεπτο που την παρακολουθούσα, ήξερα πως αναφέρεται σε κάτι πραγματικό. Και το επαναλάμβανα στον εαυτό μου, μήπως και το συνηθίσει.
Απομαγνητοφωνημένες συνομιλίες, μαύρα κουτιά, πλάνα ειδήσεων.
Και εγω για άλλη μια φορά στην απέναντι πλευρά της οθόνης να κοιτάω με ανοιχτό το στόμα. Και να μην το πιστεύω. Για άλλη μια φορά.
Όπως εκείνο το μεσημέρι, που τρώγοντας το μεσημεριανό μου μπροστά στην τηλεόραση, έβλεπα τους συγκεχυμένους και τρομοκρατημένους τίτλους να περνάνε μπορστά στην οθόνη μαζί με πρωτόγνωρες εικόνες που, μαζί με τα δράματα που ακολούθησαν (και εξακολουθούν), λίγο καιρό αργότερα θα γίνονταν αυτονόητο μέρος της συλλογικής μνήμης: Σα να γεννηθήκαμε έχοντας αυτές τις εικόνες σφηνωμένες στο μυαλό μας. Έχοντας αυτή την αντίληψη για τον κόσμο. Σαν να μην υπήρχε ο κόσμος πριν.
Έχουν περάσει 6 χρόνια. Πολύ μικρό διάστημα για να γυρίσεις πίσω και να μπορέσεις να δεις κάτι τέτοιο αντικειμενικά. Ήδη έχουν πέσει πολλοί στην παγίδα. Γιατί δεν είναι μόνο το ίδιο το γεγονός. Είναι η οπτική. Είναι η ίδια η αντίληψη μας για τον κόσμο. Mετά από εκείνη την ημέρα -και δεν είναι απλά μια φράση κλισε-, βλέπουμε τα πάντα διαφορετικά. Σχεδόν μανιχαϊστικά. Οι μεν δαιμονοποιούν τους δε, σαν να ήταν από πάντα έτσι, σαν να υπήρχε μια προαιώνια διαμάχη Καλού και Κακού.
Ο Greengrass δεν το έκανε. Γύρισε στο σημείο μηδέν, σε εκείνη τη μέρα που ο κόσμος άριχσε να βλέπει τα πάντα διαφορετικά και τον κοίταξε όπως πριν. Σαν να συμβαίνουν τα πάντα για πρώτη φορά ,μπροστά στην κάμερά του, σαν ντοκυμανταιρ: Πλήρως αποδραματοποιημένη, χωρίς μουσική υπόκρουση, η κάμερά του παρακολουθεί σαν εξωτερικός παρατηρητής. Σαν να μην ξέρουμε τι πρόκειται να συμβεί. Όπως τότε, όπως πριν. Οι Aραβες δεν αντιμετωπίζονται καχύποπτα, σαν υποψήφιοι τρομοκράτες στο αερδρόμιο, ούτε από τους συνεπιβάτες τους. Η αεροπειρατεία και η τρομοκρατία είναι έννοια πρωτόγνωρη στο κέντρο ελέγχου.
Υπάρχει ακόμα μια «προτρομοκρατική αθωότητα» που πλεον δεν μπορούμε ούτε καν να διανοηθούμε. Και ο Greengrass, μόλις μια 5ετία μετά, το καταφέρνει. Διαλέγει τον άσημο δευτεραγωνιστή, το τραγικό United 93 που δεν έφτασε στο στόχο του, και διηγείται όλη την ιστορία από εξωτερική σκοπιά. Σε μια εποχή προπαγάνδας και τρομολαγνείας εκατέρωθεν, ο Greengrass προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τις μεγαλοστομίες και να απογυμνώσει μια αλήθεια, με όσα κομμάτια του παζλ μπόρεσε να περισυλλέξει κάτω από τα συντρίμια του United 93.
«Μαμά να ξέρεις ότι σε αγαπάω. Αντίο». Όταν ακούς αυτή τη φράση στη διάρκεια μιας ταινίας, ευελπιστείς αρχικά ,πως το τέλος θα είναι διαφορετικό. Πως ο σκηνοθέτης με λίγη τραγική ειρωνία θα φέρει τελικά τη λύτρωση.
Ή πως τουλάχιστον σε προετοιμάζει για το τραγικό τέλος. Και βγάζεις τα χαρτομάντηλα. Και δακρύζεις.
Όταν όμως γνωρίζεις ποιό θα είναι το τέλος, σωπαίνεις. Και όταν γνωρίζεις πως αυτό συνέβη πραγματικά, κλαις. Χωρίς να προλάβεις να πάρεις χαρτομάντηλα.
Γιατί παρακολυθείς το United 93 στην τελευταία του πτήση.
Μαριάννα Ράντου

Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου 2007

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2007



Την Πέμπτη που μας έρχεται, 22 Φεβρουαρίου, είναι τα 20 χρόνια από το θάνατο του Αντυ Γουόρχολ. Στο θέατρο «Σφενδόνη» ο Στάθης Τσακαρουσιάνος προσκαλεί, όσους φίλους θέλουν να δούνε ταινίες του και το τελευταίο καταπληκτικό ντοκιμαντέρ για τη ζωή του (με αφηγήτρια τη Laurie Anderson και τη φωνή του Τζεφ Κουνς!), ο Θάνος Σαμαράς θα διαβάσει κομμάτια από τη «Φιλοσοφία» του(που επανακυκλοφόρησε και εχει ηδη εξαντληθει στη Θεσσαλονίκη), ο Δημήτρης Πολιτάκης θα βάλει μετά τις σκληρές, πικρές ροκιές που ακούστηκαν στο Factory, ή πήραν έμπνευση από εκείνη την ατμόσφαιρα. Θα υπάρχει οινόπνευμα δωρεάν, και βεβαίως όχι εισιτήριο.
Θέατρο Σφενδόνη ,
Μάκρη 4, Αθηνα
(πάροδος της Διονυσίου Αρεοπαγίτου)
Λεπτομέρειες
στο Lifo της Πέμπτης ,
ζητηστε το από νωρις.

Νεες αφιξεις

Jacques Rivette
Paris nous appartient
Celine et Julie vont en bateau
La Belle Noiseuse
Eric Rohmer
Nuits de la pleine lune
L’amour l’apres-midi Le rayon vert
Lucas Moodysson
Container
Together
επισης
L’annee derniere a Marienbad – Alain Resnais
Les Biches – Claude Chabrol
Last tango in Paris – Bernardo Bertolucci
Lundi Matin – Otar Iosseliani
L’ Intrus – Clare Denis
Danton – Andrzej Wajda
Tartuffe – Freidrich Wilhelm Murnau
Babette’s Feast – Gabriel Axel
Tango – Patrice Leconte
Les vacances de M.Hulot – Jacques Tati
Notre Musique – Jean-Luc Godard
Les enfants du paradis – Marcel Carne
Man bites dog [C’est arrive pres de chez nous] – Andre Bonzel, Benoit Poelvoorde, Remy Belvaux (Άνθρωπος δαγκώνει σκύλο)
Il Postino – Michael Radford
Όπως και τα
Mandragora
A year without love
Jeffrey
Andrew and Jeremy
Cowboys and Angels
Close to Leo
The big tease
Fool for Love
And the band played on …
Pourquoi pas moi?
Girls can’t swim
Sugar Rush (seasons 1 &2)
Okay
Ellie Parker
Paris was a woman

Κυριακή 18 Φεβρουαρίου 2007


Berlinale
η απονομη
και
οι Αρκούδες





Χρυση Αρκτος Tuya's Marriage
Αργυρη Αρκτος El otro
Σκηνοθεσια Joseph Cedar( Beaufort)
Γυναικεία Ερμηνεία Nina Hoss (Yella )
Αντρικη Ερμηνεία Julio Chavez (El otro )
«Outstanding Artistic Contribution¨»στο καστ του The Good Shepherd
του Robert De Niro
Μουσική David Mackenzie για τη χρήση μουσικης στο Hallam Foe
Alfred Bauer Prize I’m A Cyborg, But That’s Ok ( Park Chan-wook)

Σάββατο 17 Φεβρουαρίου 2007



o Θεόδωρος

Γιαχουστίδης

απο τη

Berlinale

Παρασκευή 16/2/2007

Φεστιβάλ Βερολίνου για εφέτος, τέλος. Γράφουμε αυτό το κείμενο, ετοιμάζουμε τις βαλίτσες μας και… επιστρέφουμε Θεσσαλονίκη! Γεμάτοι εμπειρίες και μνήμες από ταινίες και όχι μόνον. Τελικός απολογισμός: καλές ταινίες είδαμε, όχι όμως κάτι που να μας ξετρελάνει. Για να δούμε τι θα δούμε στις Κάνες λοιπόν…
Μέχρι τότε, θα μοιραστούμε μαζί σας την άποψή μας για τις τέσσερις ταινίες που είδαμε κατά την τελευταία ημέρα του φεστιβάλ…

Πρώτα, το «Hallam Foe» του Ντέβιντ Μακένζι (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ο Χάλαμ Φόε είναι ένας 17χρονος πιτσιρικάς που είναι πεπεισμένος ότι η μητέρα του δεν αυτοκτόνησε, όπως διατείνονται όλοι, αλλά πως την δολοφόνησε η μητριά του. Όταν, όμως, φτάνει να κάνει… σεξ μαζί της, απηυδισμένος εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία και το σκάει στην Γλασκόβη. Εκεί, θα συναντήσει μια όμορφη υπάλληλο ξενοδοχείου, μεγαλύτερή του σε ηλικία, η οποία μοιάζει πάρα πολύ στη μητέρα του… Παράξενη αισθηματική, ψυχολογική, δραματική κομεντί είναι η νέα ταινία του σκηνοθέτη του «Νεαρού Αδάμ». Στο ρόλο του πιτσιρικά βλέπουμε τον Τζέιμι Μπελ ενώ ερωτικό αντικείμενο του πόθου του γίνεται η πανέμορφη Σοφία Μάιλς. Και οι δύο είναι πολύ καλοί στο ρόλο τους, υπάρχει μια πετυχημένη ισορροπία ανάμεσα στο δραματικό και το κωμικό και στο τέλος, παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή φαίνεται πως η ταινία συναντά αδιέξοδο, κατορθώνει να βγει ασπροπρόσωπη. Κορυφαία ατάκα της ταινίας: όταν η Μάιλς προσπαθεί να αποπλανήσει τον Μπελ κι εκείνος δεν θέλει να υποκύψει, γιατί… του θυμίζει τη μάνα του, λέγοντάς την πως δεν την γουστάρει, εκείνη τον ρωτάει: «κι αυτές οι σηκωμάρες τι είναι;», οπότε ο Μπελ πετάει το θεϊκό «σκεφτόμουν την καριέρα μου»!!! Επίσης, πολύ καλή είναι η σκηνή, λίγο πριν τελικά παρθούν οι δυο τους, όπου ο ένας λέει στον άλλο πως… ονομάζει ότι πιο πολυτιμότερο έχει!!! Ειδικά για αυτήν την ταινία, αξιωθήκαμε να βγάλουμε και φωτό από τη συνέντευξη τύπου. Ο Μπελ είχε πλάκα και η Μάιλς ήταν πανέμορφη… Πολύ ωραία στην ταινία είναι και η Κλερ Φορλάνι (υποδύεται την μητριά) η οποία, όμως, δεν παραβρέθηκε στη συνέντευξη τύπου…

Επόμενη ταινία το «Lost in Beijing» της Γου Λι (Διαγωνιστικό Τμήμα). Η κινέζικη ταινία που συνάντησε προβλήματα με τη λογοκρισία στη χώρα της, οδεύει ολοταχώς για την Χρυσή Άρκτο καλύτερης ταινίας. Η υπάλληλος μιας επιχείρησης στο Πεκίνο που κάνει… μασάζ στις πατούσες των πελατών της (!), όντας μεθυσμένη, δεν θα καταλάβει μια μέρα πως οι θωπείες που δέχεται δεν είναι του συζύγου της, αλλά του αφεντικού της! Το παράδοξο είναι πως εκείνη τη στιγμή θα τους δει ο άντρας της κοπέλας που… καθαρίζει τα τζάμια του κτιρίου! Η κοπέλα μένει έγκυος και ο φτωχός σύζυγός της βλέπει το γεγονός ως ευκαιρία για εκμετάλλευση. Μιας που το αφεντικό της είναι πλούσιο και δεν μπόρεσε να κάνει παιδιά με τη γυναίκα του, θα το πείσει πως το παιδί είναι δικό του (ακόμα κι αν δεν είναι) για να πάρει μεγάλο ποσό χρημάτων… Ενδιαφέρουσα και τολμηρή τούτη η ταινία. Δείχνει μια όψη της σύγχρονης ζωής στην πρωτεύουσα της Κίνας, μιλάει για σεξ, δείχνει σεξ (μπόλικο) και μεταπηδά από την κωμωδία στο δράμα και τούμπαλιν, διαθέτοντας και ένα πολύ όμορφο σάουντρακ. Αν… έκοβε κανά δεκάλεπτο κι από μόνη της η σκηνοθέτιδα, η ταινία θα είχε καλύτερο ρυθμό. Η λογοκρισία έχει να κάνει με το γεγονός ότι οι υπεύθυνοι θεωρούν πως η ταινία παρουσιάζει μια εικόνα της Κίνας διόλου κολακευτική, ενώ δείχνει και την ταινία Τιεν Αν Μεν…

Τρίτη ταινία της ημέρας, μια… διπλή πρωτιά για εμάς στο φεστιβάλ: «Chrigu» των Γιαν Γκάσμαν και Κρίστιαν Ζιοργέν (Φόρουμ). Ήταν η πρώτη (και μοναδική) ταινία του Φόρουμ που είδαμε στο φεστιβάλ και το μοναδικό ντοκιμαντέρ που είδαμε επίσης. Σε μια ταινία, αν μη τι άλλο, που σε βάζει σε σκέψεις. Δείχνει την ιστορία ενός νεαρού που διαγνώστηκε με μια σπάνια μορφή καρκίνου και προέτρεψε τους φίλους του να γυρίσουν τα τελευταία δύο χρόνια της ζωής του σε ταινία! «Απλά, κάποια στιγμή, εγώ θα… αποχωρήσω» τους είπε. Με μια ψηφιακή κάμερα, οι δύο φίλοι του παρακολουθούσαν τον ίδιο, τους συγγενείς του αλλά και τους ίδιους, σε διάφορα χαρακτηριστικά και… αστεία στιγμιότυπα. Ο μακαρίτης ζήτησε η ταινία να είναι όσο το δυνατόν πιο χαρούμενη και αστεία! Μόνο που είναι λίγο ανατριχιαστικό να βλέπεις μια ταινία με έναν χαρακτήρα που ξέρει (και το ξέρεις κι εσύ ως θεατής) πως θα πεθάνει στο τέλος της! Παραδόξως, βγάζει πολύ γέλιο! Και πολύ συγκίνηση στο φινάλε προφανώς…

Τελευταία ταινία της ημέρας, το «Angel» του Φρανσουά Οζόν (Διαγωνιστικό Τμήμα). Στην πρώτη του αγγλόφωνη ταινία ο Γάλλος Οζόν μας μεταφέρει στα χρόνια λίγο πριν ξεσπάσει ο 1ος Παγκόσμιος Πόλεμος και μας παρουσιάζει τις προσπάθειες μιας πολύ αποφασισμένης κοπέλας να γίνει διάσημη συγγραφέας, κάτι το οποίο κατορθώνει! Μας παρουσιάζει και τον έρωτά της για έναν ζωγράφο, ο οποίος είχε άδοξο τέλος αλλά και για το δικό της άδοξο τέλος… Υστερική ταινία του Οζόν, επιτηδευμένα παλιομοδίτικη, που ποντάρει πολλά στην ερμηνεία της Ρομόλα Γκαράι, η οποία, όμως, ενώ είναι όμορφη δεν βγάζει αυτό που χρειαζόταν ο ρόλος της. Έτσι κι αλλιώς, πάντως, το λάθος είναι του σκηνοθέτη που κάνει μια ταινία πραγματική κιτσάτη και gay friendly…
Αυτά από το Βερολίνο. Επόμενες ανταποκρίσεις, από το… επόμενο φεστιβάλ…

www.videoseven.gr

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2007



ο Θεόδωρος

Γιαχουστίδης

μεταδίδει απο

Berlinale

Πέμπτη 15/2/2007

Το Φεστιβάλ Βερολίνου οδεύει σιγά – σιγά προς το τέλος του. Γενική διαπίστωση: το διαγωνιστικό τμήμα ήταν ιδιαίτερα αδύναμο. Μη νομίζετε, και τα φεστιβάλ κινηματογράφου, έχουν να κάνουν πολύ με την τύχη. Αν η ριξιά είναι καλή, όλα καλά. Διαφορετικά…

Πρώτη ταινία της ημέρας: «Away from here» της Σάρα Πόλεϊ (Πανόραμα). Η 28χρονη Καναδή ηθοποιός κάνει μια πολύ συγκινητική ταινία, εστιάζοντας σε ανθρώπους της τρίτης ηλικίας! Η Τζούλι Κρίστι πάσχει από Αλτσχάιμερ και αρχίζει να χάνει σιγά – σιγά την μνήμη της. Ζητά από τον αγαπημένο της σύζυγο να την κλείσει σε ειδικό γηροκομείο – κλινική. Εκείνος, με τα πολλά, θα δεχτεί. Μόνο που μέσα στο γηροκομείο, η γυναίκα θα οδηγηθεί σε σχέση με έναν άλλο τρόφιμο! Ο σύζυγός της θα δεχτεί μεγάλο πλήγμα… Όμορφη, γλυκιά ταινία, με πολύ καλούς ηθοποιούς (πολύ καλή και η Ολυμπία Δουκάκη), με χιούμορ και συναίσθημα… Για πρώτη φορά στην Berlinale είδα δίπλα μου ανθρώπους να κλαίνε στο φινάλε της ταινίας…

Δεύτερη ταινία: «Bordertown» του Γκρέγκορι Νάβα (Διαγωνιστικό Τμήμα). Στην συνοριακή μεξικάνικη πόλη Χουάρεζ, όπου έχουν εγκατασταθεί πολλές αμερικάνικες εταιρίες και εκμεταλλεύονται το πολύ φτηνό εργατικό δυναμικό, μια σειρά από εξαφανίσεις, βιασμούς και δολοφονίες γυναικών – εργατριών, αναστατώνουν την περιοχή. Και κανείς δεν ενδιαφέρεται: είναι πιο φτηνό να συγκαλύπτεις την κατάσταση παρά να βρίσκεις τους ενόχους. Στην πόλη στέλνεται αμερικανίδα δημοσιογράφος μεξικάνικης καταγωγής, προκειμένου να προωθήσει την καριέρα της. Τελικά, όμως, συγκινείται τόσο πολύ από την άθλια κατάσταση που προσπαθεί να βρει μια λύση… Εδώ ισχύει κάτι οξύμωρο: η ταινία είναι χάλια! Αλλά ο σκοπός για τον οποίο γυρίστηκε είναι ιερός. Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η ταινία τα παρουσιάζει, έχοντας πολλές καλές στιγμές. Όμως, επειδή πρωταγωνιστεί η Τζένιφερ Λόπεζ το όλον γίνεται περισσότερο ένα όχημα για να σώσει την καριέρα της που έχει πάρει την κατιούσα. Στη συνέντευξη τύπου, πάντως, συγκίνησε τους πάντες μια μητέρα που η κόρη της έχει δολοφονηθεί στο Χουάρεζ εδώ και 6 χρόνια και ζήτησε από τους δημοσιογράφους να γράψουν για το γεγονός, προκειμένου να γίνει κάτι. Και ο σκηνοθέτης, ο Νάβα, είπε πως δέχτηκε απειλές για τη ζωή του προκειμένου να μην γυρίσει την ταινία…

Τρίτη ταινία της ημέρας: «Interview» του Στιβ Μπουσέμι (Πανόραμα). Ένας πολιτικός συντάκτης που έχει πέσει σε δυσμένεια από τον αρχισυντάκτη του, καλείται να πάρει συνέντευξη από μια δημοφιλή ηθοποιό σαπουνόπερας. Δεν γουστάρει καθόλου, όμως, και το δείχνει. Η συνέντευξη δεν πάει καλά. Μια σειρά από γεγονότα, όμως, θα οδηγήσουν τους δύο ανθρώπους σε μια τρομερή αντιπαράθεση από την οποία θα βγει ένας νικητής και ένας ηττημένος… Ο Μπουσέμι πρωταγωνιστεί συν της άλλοις σε τούτο το αμερικάνικο ριμέικ της ολλανδικής ταινίας του Τέο Βαν Γκονγκ που δολοφονήθηκε πριν λίγα χρόνια. Μαζί του η Σιένα Μίλερ σε μια ταινία που βασίζεται κυρίως στον λόγο, είναι διασκεδαστική, αλλά είναι και ένα παιχνίδι εξουσίας με απρόβλεπτη τελική έκβαση…

Τελευταία ταινία της ημέρας: «Grandhotel» του Ντάβιντ Όντριτσεκ (Πανόραμα). Σε ένα ξενοδοχείο στην πόλη Λίμπερετς της Τσεχίας, ο παράξενος συντηρητής του σκοπεύει να φύγει από την πόλη μέσω ενός… αερόστατου που φτιάχνει. Όταν, όμως, στο ξενοδοχείο εμφανίζεται μια νέα βοηθός, την ερωτεύεται και η ζωή του αλλάζει… Ενδιαφέρον φιλμ, που συνδυάζει χιούμορ με συγκίνηση. Δεν πιάνει τις μεγάλες επιδόσεις, δεν σε χαλάει, όμως, και που το παρακολουθείς…

Την κάνουμε σιγά – σιγά. Όχι, όμως, πριν σας στείλουμε ακόμα μία, τελευταία ανταπόκριση…

www.videoseven.gr

Πέμπτη 15 Φεβρουαρίου 2007










ο Θεόδωρος
Γιαχουστίδης
μεταδίδει
απο την
Berlinale
Τετάρτη 14/2/2007

Του Αγίου Βαλεντίνου! Χρόνια πολλά σε όλους τους ερωτευμένους! Εύχομαι να μείνετε για πάντα ερωτευμένοι (τώρα, ευχή είναι αυτό ή κατάρα;)…

Τρεις ταινίες το πρόγραμμα για σήμερα. Πρώτη, η νέα ταινία του Κρίστιαν Πέτζολντ «Yella» (Διαγωνιστικό Τμήμα). Μια νεαρή και όμορφη γυναίκα που μένει σε μικρή πόλη της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, πιάνει δουλειά στο Ανόβερο. Είναι λογίστρια. Έχει χωρίσει από τον σύζυγό της, ο οποίος είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της ακόμα κι εκτός από τη Γιέλα (το όνομα της γυναίκας) έχει χάσει και όλα του τα χρήματα σε μια επένδυση που απλά δεν πήγε καλά. Παρά τον πόνο του, θα προθυμοποιηθεί να μεταφέρει την Γιέλα στο σιδηροδρομικό σταθμό για να πάρει το τρένο. Στο δρόμο, θα ρίξει το αμάξι από μια γέφυρα. Στο τσακ γλιτώνουν και οι δύο από σίγουρο πνιγμό. Ή μήπως όχι; Ο Κρίστιαν Πέτζολντ είναι ένας καλός Γερμανός σκηνοθέτης που είχε αφήσει τα διαπιστευτήριά του στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία του «Die Innere Sicherheit». Εδώ, διαθέτει πολύ καλή πρωταγωνίστρια, μια ενδιαφέρουσα ατμόσφαιρα και μας παρουσιάζει έναν κόσμο μικροαπατεώνων με επιχειρηματίες που μου θύμισαν όχι Γερμανούς αλλά… Έλληνες. Στο φινάλε, όμως, επιβάλει μια ανατροπή, εντελώς αχρείαστη, ενώ θα μπορούσε να κλείσει το φιλμ με ρεαλιστικό τρόπο. Στο τέλος, αντί να ενθουσιάζει, απογοητεύει…

Δεύτερη ταινία, αυτή που όλοι περιμέναμε: «300» του Ζακ Σνάιντερ (Εκτός συναγωνισμού). Η ιστορία των 300 του Λεωνίδα, των Περσών του Ξέρξη και της μάχης των Θερμοπυλών, έτσι όπως αρχικά την συνέλαβε η φαντασία του Φρανκ Μίλερ στο γκράφικ κόμικ του και όπως στη συνέχεια την διόγκωσε ο Σνάιντερ. Θα την δείτε την ταινία από τις 8 Μαρτίου που βγαίνει στη χώρα μας: είναι εντυπωσιακή οπτικά αλλά δεν μπορείς παρά να είσαι κουμπωμένος σε ότι αφορά το περιεχόμενό της. Πάντως, στη συνέντευξη τύπου που ακολούθησε, ο σκηνοθέτης – που δεχόταν επιθέσεις πανταχόθεν – αμύνθηκε βγαίνοντας στην… επίθεση! Είπε ότι δεν μπορεί να μπει στην λογική του αν ο Λεωνίδας ή ο Ξέρξης είναι ο… Μπους, ότι η ταινία του προφανώς και είναι gay friendly, και ότι έδωσε μάχη για να δούμε το συγκεκριμένο τελικό αποτέλεσμα, όταν το στούντιο τον πίεζε να μην δείχνει τόσο αίμα, να… ντύσει περισσότερο τους 300, να μην δείξει την ερωτική σκηνή κτλ. Στην προβολή της ταινίας την Τρίτη, την παρακολούθησε και ο Υπουργός Πολιτισμού, κ. Βουλγαράκης, που πληροφορίες μας λένε πως δεν έμεινε καθόλου ευχαριστημένος…

Τελευταία ταινία της ημέρας, το «A casa de Alice» του Βραζιλιάνου, Τίκο Τεξέιρα (Πανόραμα). Η Αλίκη είναι μια 45χρονη γυναίκα, όμορφη και ερωτιάρα που μένει στο σπίτι μαζί με τον ταξιτζή σύζυγό της, τα τρία της αγόρια και τη μάνα της. Τα βγάζουν δύσκολα πέρα ως οικογένεια: η ίδια αναγκάζεται να κάνει την μανικιουρίστ για να συνεισφέρει στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Ο άντρας της την παραμελεί σεξουαλικά, καθώς εμπλέκεται σε ερωτική ιστορία με την πιτσιρίκα γειτονοπούλα. Έτσι, η Αλίκη δεν έχει πρόβλημα να κάνει το ίδιο με έναν παλιό εραστή της που ξανασυναντά… Μικρή ταινία, αρκετά αξιόλογη, που δείχνει συνηθισμένες καταστάσεις χωρίς να ξεπέφτει σε τηλεοπτικές ευκολίες ή μελοδράματικες καταστάσεις. Όλα τα λεφτά η όμορφη ηθοποιός, Κάρλα Ρίμπας. Δίνουμε τα ρέστα μας…

Άλλη μια μέρα πέρασε στο Βερολίνο.
Μακριά από Βαλεντίνους…

www.videoseven.gr

berlinale
15.02.07
Bordertown
USA, 2006, 112 min
Director: Gregory Nava
Cast: Jennifer Lopez, Martin Sheen, Maya Zapata, Antonio Banderas



Hyazgar
Desert Dream
Hyazgar
Republic of Korea (South Korea), France, 2007, 123 min
Director: Zhang Lu
Cast: Bat-ulzii, Seo Jung, Shin Dongho, Munkhjiin, Enkhtuul, Bayasgalan, Nomin, Bakchul, Myagmarnaran



Ne touchez pas la hache
Don't Touch The Axe
Die Herzogin von Langeais
France, Italy, 2006, 137 min
Director: Jacques Rivette
Cast: Jeanne Balibar, Guillaume Depardieu, Bulle Ogier, Michel Piccoli

Τετάρτη 14 Φεβρουαρίου 2007


(foto:Γιάννης Δρέπας)
Η καρδια του Market της Berlinale στο Martin-Gropius-Bau
εδω γίνονται τα καλά τα deal.

(foto:Γιαννης Δρεπας)
Επιστρέφοντας απο το Market της Berlinale που βρίσκεται
στο Martin-Gropius-Bau που είναι λίγο πιό κάτω νοτιοανατολικά
από την Potsdamer Platz (διακρίνεται το Sony Center)


(φωτο:Θεόδωρος Γιαχουστίδης)
Αποψη του palais de Berlinale

Ο

Θεόδωρος

Γιαχουστίδης

μεταδίδει απο

τη Berlinale

Τρίτη 13/2/2007

Τρίτη και 13… Λογικό σε μια τέτοια γρουσούζα ημέρα να δούμε μόλις δύο ταινίες…

Ευτυχώς, με τη μία γελάσαμε. Αλλά θα ξεκινήσουμε με την… άλλη. Τίτλος της; «El otro», ήτοι, «Ο άλλος» του Άριελ Ρότερ (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ο Αργεντίνος σκηνοθέτης μας παρουσιάζει την αντίδραση ενός 45χρονου δικηγόρου από το Μπουένος Άιρες, ο οποίος μαθαίνει από τη φίλη του πως είναι έγκυος. Ο δικηγόρος, που φροντίζει περιοδικά και τον κατάκοιτο, γηραιό πατέρα του, φαινομενικά είναι ok. Όταν φεύγει από την πρωτεύουσα για μια δουλειά στην επαρχία, θα δει έναν συνεπιβάτη του στο λεωφορείο να πεθαίνει δίπλα του. Τα δύο αυτά γεγονότα τον κάνουν να ψιλοφρικάρει. Πηγαίνει σε διάφορα ξενοδοχεία δίνοντας ψεύτικα στοιχεία ταυτότητας και της δουλειάς που κάνει. Θα περιπλανηθεί, θα τα πιει σε ένα μπαρ, θα χαθεί νυχτιάτικα σε ένα δάσος, θα πάει στην κηδεία του συνεπιβάτη του, θα γνωρίσει μια γυναίκα, θα περάσει ένα βράδυ μαζί της, θα σώσει μια γηραιά κυρία από θάνατο (είχε συστηθεί ως… γιατρός και τα χρειάστηκε) και μετά θα… επιστρέψει στη βάση του. Κλασική φεστιβαλική ταινία, με αργούς ρυθμούς και όμορφες αργεντίνες ηθοποιούς. Τίποτα το ιδιαίτερο…

Η άλλη ταινία ήταν χαβαλεδιάρικη. Τίτλος της: «Irina Palm» του Σαμ Γκαρμπάρσκι (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ένας πιτσιρικάς είναι βαριά άρρωστος. Οι γονείς του που ζουν λίγο έξω από το Λονδίνο, είναι απελπισμένοι. Υπάρχει δυνατότητα σωτηρίας, χρειάζονται, όμως, πάρα πολλά χρήματα και ένα ταξίδι στην Αυστραλία για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Οι γονείς του μικρού δεν έχουν λεφτά. Ούτε η γιαγιά του έχει. Απελπισμένη, περιδιαβαίνει τους δρόμους του Λονδίνου για να βρει πηγή χρημάτων. Οι τράπεζες δεν δανείζουν τόσα λεφτά, στο γραφείο εργασίας την αποθαρρύνουν καθότι είναι μεγάλη σε ηλικία. Περνώντας από την κακόφημη περιοχή του Σόχο, η εν λόγω γιαγιά θα δει μια αγγελία: «Hostess needed». Μόνο που εδώ το «Hostess» σημαίνει… πόρνη. Και μάλιστα ένα ιδιαίτερο είδος πόρνης. Ο ιδιοκτήτης του μπαρ, ο Σέρβος Μίκι, έχει ξεσηκώσει μια πατέντα από Ιαπωνία μεριά. Οι πελάτες βάζουν… ότι πολυτιμότερο έχουν σε μια τρύπα στον τοίχο και από την άλλη μεριά, μια γυναίκα (την οποία δεν βλέπουν) τους… μαλάζει μέχρι να «τελειώσουν». Η γιαγιά (την υποδύεται η Μάριαν Φέιθφουλ) τρομάζει στην προοπτική μιας τέτοιας χειρωνακτικής δουλειάς! Όμως, όταν η υγεία του εγγονού της χειροτερεύει, δέχεται να δουλέψει. Και γρήγορα κάνει μεγάλο σουξέ ως Irina Palm, μιας που τα χέρια της είναι πολύ απαλά και την προτιμάνε οι πελάτες. Η…Irina μαζεύει τα απαραίτητα χρήματα, όταν, όμως, ο γιος της ανακαλύπτει πως τα βγάζει, επέρχεται σύγκρουση… Στα ελληνικά, η ταινία θα μπορούσε να έχει ως τίτλο «Το χερογλύκανο»! Συνδυάζει το δράμα με την κωμωδία με τρόπο που η ταινία να γίνεται πολύ ευχάριστη. Έχει, βέβαια, και τα προβλήματά της: η Φέιθφουλ απλά δεν… ερμηνεύει, ο έρωτας με τον (εκπληκτικό) Μίκι Μανόλοβιτς δεν γίνεται ποτέ πιστευτή, η αντίδραση του γιου είναι εντελώς ξεκούδουνη… Κι όμως, γελάς και προβληματίζεσαι: υπάρχουν άνθρωποι που βάζουν απλά το «πουλί» τους σε μια τρύπα; Σε μια εποχή πανηδονισμού υπάρχει τόση μοναξιά και… αυνανισμός; Κορυφαία ατάκα: όταν το δεξί χέρι της γιαγιάς πιάνεται από τα συνεχή… τραβήγματα, την εξετάζει γιατρός που κάνει διάγνωση penis elbow, σε αντιπαράθεση με το… tennis elbow! Μια χαρά ταινία… ( δες τρειλερ σε προηγούμενο post)

Αυτά, όμως, για σήμερα…

exlusivamente por Seven
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ
Ο Γιάννης Δρέπας
Εξασφάλισε τη
Συγκλονιστική
Ταινία
Salvador
του Manuel Huerga
Τη πέμπτη ταινία του
Daniel Bruhl





(Ladies in Lavender ,





Die Fetten Jahre sind vorbei,





Was nützt die Liebe in Gedanken ,





Good Bye Lenin!)
που κυκλοφορει στα Seven και
που αναφέρεται στη δράση του αναρχικου Salvator Puig Antich ενάντια στο φρανκικο καθεστως την ίδια περίπου περίοδο που εμεις είχαμε
τα γεγονότα του Πολυτεχνείου.










Σημερα
του
Αγίου
Βαλεντίνου

ΔΩΣΕ ΕΝΑ ΦΙΛΙ

ΓΙΟΡΤΑΣΕ
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ
ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ-ΕΣ
Από το
SEVEN FILM GALLERY
Τεταρτη 14 Φεβρουαριου
του Αγίου Βαλεντίνου
στειλτε καμμια πρασιναδα

Berlinale

Beaufort
Israel, 2007, 120 min
Director: Joseph Cedar
Cast: Oshri Cohen, Itay Tiran, Eli Eltonyo, Ohad Knoller, Itay Turgeman

El otro
The Other
Der Andere

Argentina, France, Germany, 2007, 83 min
Director: Ariel Rotter
Cast: Julio Chavez, Osvaldo Bonet, Maria Oneto, Maria Ucedo, Ines Molina, Arturo Goetz
Irina Palm
Belgium, Germany, Luxembourg, 2006, 103 min

Director: Sam Garbarski
Cast: Marianne Faithfull, Miki Manojlovic, Kevin Bishop

Yella
Germany, 2007, 89 min
Director: Christian Petzold
Cast: Nina Hoss, Devid Striesow, Hinnerk Schönemann

για να δουμε τι θα γινει...


Ο Θεόδωρος Γιαχουστίδης
Μεταδίδει από την
Berlinale


Δευτέρα 12/2/2007

Η αλήθεια είναι αγαπητοί αναγνώστες του blog πως στέλνουμε τούτο τα κείμενα με μια μικρή (κάποιοι θα την χαρακτήριζαν… μεγάλη) καθυστέρηση. Συγχωρέστε μας! Κάποιες φορές, το 24ωρο δεν αρκεί για να τα καταφέρει κανείς όλα. Είναι από αυτές τις περιπτώσεις όπου επιθυμείς περισσότερο από καθετί να είχες κανά δυο – τρεις κλώνους. Τι να κάνεις… βολεύεσαι με τον φτωχούλη εαυτό που διαθέτεις…

Για την Δευτέρα, λοιπόν, έχουμε να αναφερθούμε σε τρεις ταινίες. Από την μια έχουμε να πούμε για την τελευταία ταινία του Αντρέ Τεσινέ «Les Temoins» (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ένας 20something γκέι ψαρεύει εραστές σε πάρκα του Παρισιού. Θα γνωριστεί με έναν μεσήλικα γιατρό που θα τον ερωτευτεί, αλλά θα μείνουν φίλοι. Μέσω του γιατρού, ο νεαρός θα γνωριστεί με ένα παντρεμένο ζευγάρι. Εκείνη είναι συγγραφέας κι εκείνος αστυνομικός του τμήματος ηθών, αραβικής καταγωγής. Η χρονιά είναι το 1984. Ο αστυνομικός, προς μεγάλη του έκπληξη, θα δημιουργήσει σχέση με τον νεαρό. Όμως, μια πρωτοεμφανιζόμενη αρρώστια θα οδηγήσει σε τραγικές καταστάσεις… Ο Τεσινέ αναφέρεται στο Aids και στις πρώτες ημέρες όπου ο δυτικός κόσμος ήρθε σε επαφή με αυτήν την μεγάλη αρρώστια με το μικρό όνομα. Όμως, η ταινία του είναι ψιλο-αδιάφορη. Μένει η πάντοτε εξαιρετική κινηματογράφηση και η αγέρωχη Εμανουέλ Μπεάρ που για πολλοστή φορά στην καριέρα της επιδεικνύει τα πλούσια ελέη της…

Δεύτερη ταινία της ημέρας, το «Notes on a scandal» του Ρίτσαρντ Έιρ (Εκτός Συναγωνισμού). Η ταινία βγαίνει από την Πέμπτη και στις αίθουσες της χώρας μας (με ελληνικό τίτλο «Το ημερολόγιο ενός σκανδάλου»), οπότε δεν θα σταθούμε και πολύ σ’ αυτήν. Το μόνο που έχουμε να πούμε είναι πως κυρίως η Τζούντι Ντεντς και κατά δεύτερον η Κέιτ Μπλάνσετ είναι εξαιρετικές στους ρόλους τους, η μουσική του Φίλιπ Γκλας είναι φοβερή, ενώ και το σενάριο του Μάρμπερ, παρά το γεγονός ότι δεν καταγράφει και καμιά σπουδαία ιστορία, είναι τόσο δυνατό και γεμάτο ατάκες που δεν θα προλαβαίνετε να τις αποτυπώνετε…

Τρίτη και τελευταία ταινία για την Δευτέρα, το «The Walker» του προέδρου της κριτικής επιτροπής του φεστιβάλ, Πολ Σρέντερ (Εκτός Συναγωνισμού). Ο Γούντι Χάρελσον υποδύεται έναν γκέι μπον βιβέρ – συνοδό γυναικών, ο οποίος ζει στην Ουάσινγκτον και ο πατέρας του οποίου ήταν ένας πολύ σημαντικός άνθρωπος. Το συγκεκριμένο ιδιαίτερο άτομο θα μπλέξει σε μια υπόθεση δολοφονίας πίσω από την οποία κρύβονται συμφέροντα, εκβιασμοί και πολιτικά παιχνίδια που τον ξεπερνάνε… Ο Σρέντερ είναι εξαιρετικός σεναριογράφος. Τούτη η ταινία του ξεκινάει… πολυλογάδικα και βαρετά. Μετά τη δολοφονία, όμως, στρώνει. Ο Σρέντερ κάνει κάτι παρόμοιο με τον Ρόμπερτ Άλτμαν, ξεσκεπάζοντας τη σαπίλα της πολιτικής και της «καλής κοινωνίας» των ΗΠΑ. Ο Χάρελσον είναι πολύ καλός, συνοδεύεται από καστ που περιλαμβάνει τους Γουίλεμ Νταφό, Κρίστιν Σκοτ Τόμας, Λίλι Τόμλιν και Λορίν Μπακόλ μεταξύ των άλλων, ακούγονται τραγούδια του Μπράιαν Φέρι και των Roxy Music ενώ το φινάλε φαίνεται μεν «happy», είναι, όμως, κατασκότεινο. Μια ιδιαίτερη ταινία…

Και ο αγώνας συνεχίζεται…

Τρίτη 13 Φεβρουαρίου 2007



Ο Θεόδωρος Γιαχουστίδης
μεταδίδει απο την Berlinale


Κυριακή 11/2/2007

Ε, λοιπόν, ναι: είδαμε άσπρη μέρα! Χιόνισε! Το Βερολίνο ντύθηκε στα λευκά, έκανε το κρύο της… αρκούδας, ευτυχώς, όμως, ήμασταν καλά προετοιμασμένοι, οπότε αντιμετωπίσαμε την κατάσταση επιτυχώς, χωρίς… θύματα ή ζημιές…

Ταινία – εναρκτήριο λάκτισμα της ημέρας το «In memoria di me» του Ιταλού, Σαβέριο Κοστάντζο (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ένα πολύ παράξενο και παράδοξο φιλμ, συναρπαστικό σε στιγμές, βαρετό σε κάποιες άλλες… Σε ένα μοναστήρι Ιησουϊτών στη σύγχρονη Βενετία, ένας νεαρός προσπαθεί να βρει καταφύγιο από έναν κόσμο ψυχρό και άδικο, που δεν τον καταλαβαίνει. Θεωρεί ότι μέσα στο μοναστήρι θα καταφέρει να έρθει σε επαφή με το Θεό και να μπορέσει επιτέλους να αγαπήσει. Όμως, παραείναι σκεπτικιστής: προτιμά να χρησιμοποιεί το μυαλό του παρά την καρδιά του. Μέσα στο μοναστήρι θα έρθει σε σύγκρουση με άλλους σαν κι εκείνον που τα καταφέρνουν καλύτερα σε ότι αφορά την πίστη… Ελάχιστα διαλογικά μέρη, πολύ στιλιζαρισμένη κινηματογράφηση, μπαρόκ σκηνικά, σπουδαία, σαγηνευτική μουσική: μια ταινία που σε βάζει σε σκέψεις. Νιώθεις διαρκώς να επικρέμεται μια απειλή, πως κάτι φοβερό θα συμβεί από στιγμή σε στιγμή. Υπάρχουν αντιστοιχίες και με την Αγία Οικογένεια: γιατί να μην είναι ο Χριστός που πεθαίνει σε ένα από τα δωμάτια του μοναστηριού και την ψυχή του βλέπει στους διαδρόμους ο σκεπτικιστής ήρωάς μας; Κάτι σαν το «Όνομα του Ρόδου», αλλά όπου η ίντριγκα δεν είναι αστυνομική, αλλά θρησκευτική. Ένα μυστήριο, γοητευτικό φιλμ…

Το «Goodbye Bafana» του Δανού Μπίλε Όγκαστ (Διαγωνιστικό Τμήμα) είναι μια ταινία από αυτές που λέω «καλοσυνάτες». Αναφέρεται σε ένα θέμα έτσι κι αλλιώς συγκινητικό, υπάρχουν πολύ καλές προθέσεις, αλλά τα πάντα είναι τόσο προβλεπόμενα και προβλέψιμα… Η ταινία διηγείται την ιστορία ενός λευκού Νοτιοαφρικανού δεσμοφύλακα (τον υποδύεται με τον γνωστό, ατάλαντο τρόπο του ο Τζόζεφ Φάινς), στον οποίο ανατίθεται ως εργασία να λογοκρίνει τα γράμματα που έχουν προορισμό ή στέλνονται από τον Νέλσον Μαντέλα. Ο δεσμοφύλακας, ερχόμενος σε επαφή με τον φυλακισμένο ηγέτη των μαύρων στην χώρα του Απαρτχάιντ, θα μετατραπεί από ανίδεο ρατσιστή σε έναν συνειδητοποιημένο άνθρωπο… Όπως είπα, τα πάντα προβλέψιμα: συγκρούσεις, επαφή, γνώση, αλλαγή, κάποιος θάνατος που δυναμώνει τα συναισθήματα, όλα σωστά, όλα ωραία καμωμένα. Περισσότερο αξίζει ως καταγραφή ενός ιστορικού γεγονότος. Το ωραίο είναι ότι η ταινία προβλήθηκε στο φεστιβάλ στις 11 Φεβρουαρίου, στην επέτειο δηλαδή της ημέρας κατά την οποία απελευθερώθηκε ο Νέλσον Μαντέλα…

Το γερμανικό «Guten Morgen Herr Grothe» του Λαρς Κράουμε (Πανόραμα) μπορεί να είναι παραγωγή για την τηλεόραση, αλλά ενθουσίασε το κοινό που την παρακολούθησε. Κι εδώ, το στόρι βασίζεται σε κλισέ: μιλάμε για ένα γερμανικό γυμνάσιο όπου ένας καθηγητής προσπαθεί να βοηθήσει τα παιδιά που έχει στην τάξη του, τα οποία, όμως, είναι ασυμβίβαστα και τσαμπουκαλεμένα. Ιδίως η κόντρα του με έναν μαθητή στον οποίο πιστεύει πολύ αλλά πλησιάζει στα όρια της αλητείας, θα ξεφύγει κάποια στιγμή από τον έλεγχό του… Το καλό με την ταινία είναι πως ενώ βασίζεται σε κλισέ καταστάσεις, δεν ακολουθεί την πεπατημένη των ανάλογων αμερικανικών ταινιών. Εδώ, δεν χρειάζεται ούτε καμιά τραγωδία για να προχωρήσει το στόρι, ούτε κάτι εξαιρετικά έντονο ή δυσάρεστο για να επέλθει μετά η κάθαρση. Και στο φινάλε ο σκηνοθέτης δεν δείχνει πως όλα θα πάνε καλά και πως ο καθηγητής δικαιώθηκε και βοήθησε τον μαθητή του. Όχι. Απλά, η κατάσταση πήγε ένα βήμα μπροστά. Αστεία, συγκινητική, άλλη μια ταινία που αποδεικνύει πως το γερμανικό σινεμά βρίσκεται σε άνθηση…

Τελευταία ταινία για σήμερα, το «Teeth» του Μίτσελ Λίχτενσταϊν (Πανόραμα), μάλλον από τις πιο άρρωστες και διασκεδαστικές ταινίες που είδαμε τελευταία! Σε ένα ειδυλλιακό προάστιο του Όστιν στο Τέξας μεγαλώνει μια κοπέλα μαζί με τον αδελφό της και τους δύο γονείς της. Όντας πλέον στην εφηβεία, τα δύο αδέλφια ακολουθούν διαφορετική προσέγγιση σε ότι αφορά το σεξ: η κοπέλα είναι υπέρ της αποχής για να προσφέρει τον εαυτό της σε εκείνον που θα την παντρευτεί, ενώ ο αδελφός της είναι ένα ρεμάλι που κάνει αχαλίνωτο σεξ διαρκώς, δείχνοντας μια προτίμηση στο… οθωμανικό, ενώ ο μεγαλύτερος στόχος του είναι να πηδήξει την αδελφή του!!! Εκείνη ερωτεύεται έναν τύπο που μοιράζεται μαζί της τις ίδιες απόψεις. Όμως, όταν οι δυο τους βρεθούν σε μια πανέμορφη… γαλάζια λίμνη, τα χάδια και τα φιλιά θα «ανάψουν» τα αίματα του νεαρού που θα προσπαθήσει να «μπει» μέσα στην κοπέλα. Και θα… «μπει» παρά τη θέλησή της! Αποτέλεσμα: το πέος του θα κοπεί και ο ίδιος θα πεθάνει, πνιγμένος μέσα στα ματωμένα πια νερά της λίμνης! Έντρομη, η κοπέλα θα προσπαθήσει να μάθει τι συμβαίνει. Θα πάει σε γυναικολόγο ο οποίος, εξετάζοντάς την, θα… χάσει τα δάχτυλα του ενός χεριού του! Η αλήθεια λοιπόν είναι πως η κοπέλα έχει vagina dentrata ή αλλιώς έναν κόλπο με… δόντια!!! Τα υπόλοιπα της υπόθεσης δεν σας τα αναφέρω γιατί το πράγμα ξεφεύγει ακόμα περισσότερο! Δεδομένο είναι πως η αίθουσα γελούσε συνέχεια και δυνατά, με τους άρρενες θεατές βεβαίως να έχουν… σταυρωμένα τα πόδια τους, καθώς το ερμηνεία από την πιτσιρίκα που πρωταγωνιστούν, συνθέτουν μια απαράμιλλη,
Over and out… …



Ο Βασίλης Κοντόπουλος

μεταδίδει απο την berlinale

Βρισκόμαστε ήδη στα μέσα του φεστιβάλ. Κάποιοι έχουν αρχίσει να κουράζονται από το διαρκές στρίμωγμα για να μπούνε στις αίθουσες και αποφάσισαν να το ρίξουν έξω. Άλλοι αντέχουν. Άλλωστε, τα σχόλια για το επίπεδο των ταινιών, μέχρι στιγμής είναι πάνω από απλά θετικά. Χώρια που έχουμε θαμπωθεί και από σταρ! Robert De Niro, Sharon Stone, Clint Eastwood, Cate Blanchett, Judi Dench… Αύριο αναμένεται η Marianne Faithfull και μεθαύριο η Jennifer Lopez, o Antonio Banderas…Μεταξύ σοβαρού και αστείου κάποιος Αμερικανός δημοσιογράφος πρότεινε στους συμπατριώτες του να φοράνε κονκάρδες κατά του Μπους. Διαφορετικά, σ’ αυτό το «πλέον πολιτικό κινηματογραφικό φεστιβάλ», όπως χαρακτηρίζεται η Berlinale, θα υποφέρουν. Τι τραβάνε κι αυτοί οι Αμερικανοί υπήκοοι χρόνια τώρα! Ο φίλος μου ο Loren που ζει εδώ κάπου 45 χρόνια, όντας αντίθετος με την πολιτική της χώρας του σε πολλά σημεία, έχει κουραστεί να δέχεται επιθέσεις και να λογοδοτεί. Ευτυχώς που υπάρχουν εξιλαστήρια θύματα, γιατί δεν θα μου άρεζε καθόλου να με θεωρούν αφελή για τις φραπελιές, γκαφατζή για το ΑΕΠ του Αλογοσκούφη, τραμπούκο για τα καμώματα του Μιχαλολιάκου, για να αναφερθώ μόνο στην επικαιρότητα…Εκεί που κάποιοι πήγαν να διαμαρτυρηθούν για τις χαμηλές θερμοκρασίες των τελευταίων ημερών, σήμερα έβγαλε μια εκτυφλωτική λιακάδα που έλειωσε και τα τελευταία απομεινάρια του χιονιού.

Για να πω την καθαρή αλήθεια, δεν θυμάμαι να μου έχει μείνει ούτε μία από τις ταινίες του André Téchiné. Το πιθανότερο είναι να φταίω εγώ και όχι ο Γάλλος σκηνοθέτης. Φοβάμαι δε, ότι μάλλον το ίδιο θα μου συμβεί με το LES TEMOINS (ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ) που εξελίσσεται το 1984-85, μόλις που είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνισή του το AIDS.Ο 20χρονος Μανού που έρχεται στο Παρίσι προς αναζήτηση εργασίας, γνωρίζεται με τον γιατρό Αντριάν που τον συστήνει στο φιλικό του ζευγάρι, Σάρα και Μεχντί, συγγραφέα και αστυνομικό αντίστοιχα, που μόλις απέκτησαν το πρώτο τους παιδί. Σε μια από τις εκδρομές τους ο Μεχντί θα σώσει τον Μανού από πνιγμό και αυτό το περιστατικό θα σταθεί αφορμή για το ξεκίνημα της ερωτικής τους ιστορίας. Λίγο αργότερα θα εμφανιστούν και τα πρώτα συμπτώματα της αρρώστιας στον νεαρό…Η καλύτερη στιγμή της ταινίας για μένα είναι όταν μια πανκ πόρνη χορεύει τραγουδώντας το Marcia Baila (Les Rita Mitsouko) και ίσως είναι και το μόνο αντιπροσωπευτικό δείγμα της εποχής αφού ούτε τα κουρέματα, ούτε τα κοστούμια, αλλά ούτε και τα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν σε κάνουν να πιστέψεις ότι βρίσκεσαι πάνω από 20 χρόνια πίσω…

Μη χάσετε με τίποτε το NOTES ON A SCANDAL του Richard Eyre με τη Judi Dench σε έναν εξαιρετικό ρόλο ως λεσβία δασκάλα και την Cate Blanchett ως τη δασκάλα που έχει σχέσεις με έναν ανήλικο μαθητή της. Πολύ περισσότερο από το σεξ, η ταινία είναι μια σπουδή στη μοναξιά και μέχρι που μπορεί να οδηγήσει. Προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο διαγωνιστικό τμήμα (παραλογισμός, ε; Και όμως!) γιατί απλούστατα, είναι… «άπαιχτη»! Δεν χρειάζεται να διαβάσετε τίποτε παραπάνω! Σπεύστε μόλις τη δείτε να παίζεται!

Στο ΠΑΝΟΡΑΜΑ προβλήθηκε το INTERVIEW του Steve Buscemi με πρωταγωνιστές τον ίδιο και την Sienna Miller. Βασίζεται στο ομώνυμο φιλμ του Ολλανδού σκηνοθέτη Theo van Gogh που δολοφονήθηκε από έναν ισλαμιστή, πριν από τέσσερα χρόνια. Τότε είχα την ευκαιρία να το δω στο κανάλι 3 Sat και μου είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Η ιστορία αναφέρεται σε έναν πολιτικό δημοσιογράφο που ο αρχισυντάκτης του τον υποβιβάζει στέλνοντάς τον να πάρει συνέντευξη από μία στάρλετ. Προσβεβλημένος, πηγαίνει απροετοίμαστος και βρίσκεται προ πολλών εκπλήξεων, αφού το «θύμα» του δεν είναι τόσο εύκολη λεία όσο νόμιζε. Οπωσδήποτε θεατρική, όπως αναμενόταν, η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ κάνει έστω και έτσι πραγματικότητα το όνειρο του Van Gogh, να γυρίσει τουλάχιστον μία ταινία του στην Αμερική, και βλέπεται με ενδιαφέρον. Θα ακολουθήσουν τα remake άλλων δύο έργων του.

http://vassilisk.blogspot.com/

Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου 2007




Berlinale
Δευτέρα 12.2.07

Les Témoins
The Witnesses
Die Zeugen
France, 2006, 115 min

Director: André Téchiné

Cast: Michel Blanc, Emmanuelle Béart, Sami Bouajila, Julie Depardieu, Johan Libereau, Constance Dollé, Lorenzo Balducci


THE WITNESSES
Manu is 20 years old when he arrives in Paris to look for a job. Initially, he moves in with his sister, Julie, who rents a room in a sleazy hotel. Julie's life revolves around music. She is training to be an opera singer and tries hard to partition herself off from her ebullient brother.
Manu is a night bird. One night he meets Adrien, an extrovert and cultivated gay doctor in his early 50s with whom he strikes up a carefree, platonic friendship.
Adrien soon introduces Manu to his circle of friends. Shortly afterwards, Adrien takes Manu for a boat trip on the Mediterranean with a young married couple: Mehdi, who is a cop, and Sarah, a writer. The recent birth of their first child seems only to have made this unconventional couple even happier together, but appearances are deceptive. For Mehdi, the zealous police inspector, paternity has magnified his tyrannical side and this leads to excessive behaviour both at work and in his sex-life. Meanwhile, Sarah is unable to come to terms with being a mother, feeling that it encroaches on her identity as a woman. Unable to bond with her baby, she immerses herself in her writing in a desperate quest for inspiration.
Manu's arrival in Paris and his intrusion into Julie, Adrien, Mehdi and Sarah's lives creates shockwaves in all their relationships. Unintentionally and unknowingly, Manu forces them confront their true desires. (Η επιστροφή του Τεσινέ ,με πρωταγωνίστρια την Εμανουέλ Μπεάρ σε μια ταινία όπου ενας 20χρονος, ενας γιατρος, ενας μπάτσος κι η γυναίκα του που είναι συγγραφέας γινεται το σιστριγκλο.)


Notes On A Scandal
Tagebuch eines Skandals
USA, United Kingdom, 2006, 92 min
Director: Richard Eyre
Cast: Cate Blanchett, Judi Dench, Bill Nighy, Andrew Simpson



Barbara Covett is a domineering, nonetheless lonely teacher who has worked for years at a shabby state school in London. Ruling her class with an iron fist, the only creature to whom she feels an attachment is her cat, Portia. Otherwise Barbara lives alone; she has neither friends nor confidante. All the things that make her happy or sad are committed solely, and more or less faithfully, to her diary.
Then one day a young art teacher named Sheba Hart joins the school. All at once, Barbara believes that, now, at long last, she has found her longed for kindred spirit and intimate friend. Sheba is open-minded, emotional and fragile; married with two children, she seems to enjoy a happy relationship with her husband. She has, it would appear, no need for Barbara's affection. However, Barbara's day dawns when she comes across the art teacher having sex with a 15-year-old pupil named Steven Connolly. At the discovery of this scandalous affair, the two women's friendship takes an alarming turn. Believing herself to have a powerful card in her hand, Barbara foists herself on Sheba's life, demanding that she put an end to her misalliance and transfer her attentions instead to Barbara. When Sheba refuses to meet her de mands, Barbara openly threatens to reveal her secret to the world - and Sheba's husband Richard in particular. A tense psychological battle bet ween the two women ensues ... Τα λόγια είναι περιττά. Ταινία εξαιρετικης ερμηνευτικής δυναμικής που περιμένουμε ανυπόμονα να δούμε.

When A Man Falls In The Forest
Germany, Canada, USA, 2006, 85 min
Director: Ryan Eslinger
Cast: Sharon Stone, Timothy Hutton
This episodic drama embraces the lives of four unlikely heroes - three men and one woman - each consumed in a personal struggle to make sense of their lives that transforms them in ways they never imagined.
Karen tries to create some excitement in her frustrating married life by going on shoplifting sprees as well indulging in other, more dangerous things.
Bill has never been able to interact safely with the world around him. He keeps his distance and prefers to exist in a lacklustre state of self-imposed exile. This is a secret world where his dreams proffer a different sense of self, one where he embraces life, conquers his demons and where his encounters with others are powerful and sensual.
Frozen in a moment in time, Travis is able to reach out to others but not within, since he bears the guilt for a terrible tragedy which has scarred him forever.
Gary is also desperate to make a connection. He strives to bridge the gaps and find what is lost. In one defining moment he makes a startling and irreversible decision which irrevocably and unforgettably transforms him and everyone else.
Karen, the unhappy wife, finds salvation in thrills she knows are forbidden. To her, breaking taboos is empowering. It's all part of a seductive game in which desire leads to obsession and passion - to murder. Η πως τεσσερις αυτοκαταστροφικοι ήρωες προσπαθουν να βάλουν μια ταξη στις ζωές τους.
Σάββατο 10/2/2007

Μετά τα προκαταρκτικά, καιρός να περάσουμε και στο κυρίως πιάτο...

3η ημέρα του φεστιβάλ, δεύτερη της παραμονής μας στο υπέροχο Βερολίνο και η κατάσταση έχει αποκτήσει μεγάλο ενδιαφέρον...

Πρώτη ταινία στην οποία θα αναφερθούμε σήμερα το «Tuya's Marriage» του Γουάνγκ Κουάν’αν (Διαγωνιστικό Τμήμα). Η Τούγια του τίτλου είναι μια νεαρή και όμορφη γυναίκα. Ζει στην επαρχία της Μογγολίας μαζί με τον σύζυγό της και τα δύο τους ανήλικα παιδιά. Ο άντρας της έχει μείνει παράλυτος από ατύχημα καθώς προσπαθούσε να ανοίξει πηγάδι, οπότε όλη η φροντίδα του σπιτιού αλλά και του κοπαδιού των προβάτων που έχουν, πέφτει επάνω στους ώμους της Τούγια. Με τη συναίνεση του συζύγου της, αποφασίζει να πάρουν διαζύγιο και να παντρευτεί κάποιον που να την φροντίζει, τόσο εκείνη όσο και τα παιδιά και τον... πρωην σύζυγό της. Οι υποψήφιοι γαμπροί είναι πολλοί. Την έκπληξη, όμως, κάνει ένας γείτονας τον οποίο εγκαταλείπει η δική του σύζυγος... Ενδιαφέρουσα ταινία που παρουσιάζει τόσο εθνολογικό ενδιαφέρον (πως ζει ένας λαός για τον οποίο δεν γνωρίζουμε τίποτα, τα ήθη και τα έθιμά του) όσο και... φεμινιστικό: σε μια τέτοια «απολίτιστη» χώρα, οι γυναίκες έχουν τα ίδια δικαιώματα και ευκαιρίες με τους άντρες.
Εξαιρετική η πρωταγωνίστρια της ταινίας, ενώ ιδιαίτερη εντύπωση προκάλεσε η... καμήλα που επίσης εμφανίζεται στην ταινία...





Δεύτερη ταινία (Διαγωνιστικό Τμήμα) το «The good shepherd» του Ρόμπερτ Ντε Νίρο (στη χώρα μας θα βγει μέσα στον Μάρτιο με τον τίτλο «Ο καθοδηγητής»). Μιας που πρόκειται για χολιγουντιανή παραγωγή, δεν θα επεκταθούμε τόσο στο σενάριο, το οποίο απλά θα σκιαγραφήσουμε: νεαρός, γίνεται μέλος των «Skull & Bones» (της πιο ισχυρής «μυστικής» οργάνωσης στις ΗΠΑ) και συμβάλλει τα μάλα στην οργάνωση της αντικατασκοπίας των ΗΠΑ, είτε ως μέλος της OSS πριν και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου είτε ως μέλος της νεόδμητης CIA μετά το πέρας αυτού. Όσο παιρνάνε τα χρόνια, τόσο βυθίζεται στην παράνοια της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, μη έχοντας προσωπική ζωή και καταστρέφοντας ουσιαστικά την οικογένειά του... 167 ολόκληρα λεπτά είναι η διάρκεια της ταινίας και σίγουρα, πολλά από αυτά... δεν λένε και πολλά. Όμως, όσο περνάει ο χρόνος, τόσο πιο πολύ βυθίζεσαι στο κλίμα της: ένα κλίμα μελαγχολικό, μοναχικό, ιδιαίτερο. Ο Ντε Νίρο πετυχαίνει να προσπεράσει την ευκολία του να κάνει απλά μια τοιχογραφία εποχής, αλλά φτάνει στο μεδούλι των γεγονότων. Όλα πουλιούνται, όλα αγοράζονται και μην εμπιστεύεσαι κανέναν είναι το βασικό μότο της ταινίας. Από τις καλές στιγμές του φεστιβάλ...





Τρίτη ταινία (Διαγωνιστικό Τμήμα) το γερμανικό «Die Fälscher» του Στέφαν Ρουζοβίτσκι. Ο σκηνοθέτης του «Anatomie» μεταφέρει στην οθόνη «ακόμα μια ιστορία από το πως οι Ναζί αντιμετώπισαν τους Εβραίους κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου»... Αλλά όχι, εδώ υπάρχει κάτι διαφορετικό. Μιλάμε για μια πραγματική ιστορία όπου οι Ναζί, κατά τα τελευταία χρόνια του πολέμου, δημιούργησαν μια ομάδα, στόχος της οποίας ήταν να παραχαραχθεί η εγγλέζικη λίρα και το αμερικάνικο δολάριο, να πλυμμηρίσουν την αγορά με τα πλαστά χρήματα και να οδηγήσουν τις οικονομίες των δύο μεγάλων τους αντιπάλων στον γκρεμό! Η... ιδιαιτερότητα της ομάδας: αποτελούνταν από Εβραίους κρατουμένους, οι οποίο στο τσακ γλύτωσαν από τα κρεματόρια! Ο σκηνοθέτης επικεντρώνεται περισσότερο στον πρωταγωνιστή του, την τρομερή φάτσα του Καρλ Μάρκοβιτς, που υποδύεται τον «αρχι-παραχαράκτη», Σάλομον Σόροβιτς. Η φιλοσοφία του: ζείσε όπως μπορείς για ακόμα μια μέρα. Είναι επιζών – κάτι που θέτει την ηθική του υπό αμφισβήτηση. Είναι, όμως, κακός άνθρωπος; Και σε μεγαλύτερο επίπεδο: η δημιουργία των πλαστών χαρτονομισμάτων θα σώσει τη ζωή του Σάλομον και των συγκρατούμενών του. Όμως, μέσω της πράξης τους αυτής, μήπως ουσιαστικά βοηθούν τους Ναζί να κερδίσουν τον πόλεμο; Πέρα από αυτά, ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί χοντρό κόκκο στην εικόνα του, πετυχαίνοντας έτσι απλά να μας μεταφέρει σε μια άλλη, πιο ζοφερή εποχή...

Τέταρτη ταινία (Πανόραμα) η πιο διασκεδαστική και ευχάριστη που έχουμε δει ως τώρα! Τίτλος της: «2 days in Paris» σε σκηνοθεσία της Ζουλί Ντελπί που είναι και σεναριογράφος και παραγωγός και πρωταγωνίστρια στην ταινία! Στη 2η μεγάλου μήκους της ταινία, λοιπόν, η Ζουλί Ντελπί φαίνεται πως έχει αφομοιώσει σωστά τα θετικά των ταινιών «Πριν το ηλιοβασίλεμα» και «Πριν το ξημέρωμα» στα οποία πρωταγωνιστούσε, σε σκηνοθεσία του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ. Εδώ, τον ρόλο του... Ίθαν Χοκ αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ο Άνταμ Γκόλντμπεργκ ως ο φρικαρισμένος Αμερικάνος που γυρνάει από ταξίδι στη Βενετία με την αγαπημένη του γαλλιδούλα και κάνει μια στάση δύο ημερών στο Παρίσι, την πόλη της κοπέλας του. Το τι γίνεται εύκολα το καταλαβαίνετε: πολύ μπλα – μπλα, κουβέντες για πολιτική, σεξ, αγάπη, εμπιστοσύνη, πολιτισμικές (και... άλλες) διαφορές μεταξύ Ευρωπαίων και Αμερικάνων. Και το αποτέλεσμα: πολύ γέλιο. Και όχι στα κουλά: πίσω από κάθε έξυπνη ατάκα, κρύβονται μεγάλες (ή... μικρές) αλήθειες. Το κοινό γελούσε συνέχεια στην ταινία, η Ζουλί ήταν υπέροχη, όλα καλά!






Πέμπτη και τελευταία ταινία του Σαββάτου: «Letters from Iwo Jima» του Κλιντ Ίστγουντ (Διαγωνιστικό Τμήμα). Ο Κλιντ όντως γερνάει όμορφα. Και γίνεται πιο δημιουργικός, πιο σοφός, πιο σπουδαίος. Εδώ, παρουσιάζει το φλιπ – σάιντ του «Οι σημαίες των προγόνων μας»/ εξετάζει τη μάχη στο νησί Ίβο Τζίμα από την μεριά των ηττημένων Ιαπώνων. Και κάνει φοβερή δουλειά! Τόσο συγκίνηση, τόση ανθρωπιά, τόσο διαλεκτική σκηνοθεσία... Βέβαια, κάποιοι στη δημοσιογραφική προβολή, γιουχάρανε! Γιατί; Ίσως επειδή – ερμηνεύοντας λάθος την ταινία – να θεώρησαν ‘ότι εξυμνείται ο μιλιταρισμός. Η αλήθεια είναι πως ακούγεται αρκετά το «Να πεθάνουμε για την πατρίδα» και άλλα ανάλογα. Όμως, προφανώς, ο Ίστγουντ κάθε άλλο παρά κάτι τέτοιο επιθυμεί. Αυτό που θέλει να δείξει είναι πως στον πόλεμο – που έτσι κι αλλιώς αποτελεί παράλογο γεγονός – ακόμα και οι πιο ισχυροί χαρακτήρες χάνουν την ανθρωπιά τους, αλλά και από την άλλη ότι η ανθρωπιά προκύπτει από εκεί που δεν την περιμένεις! Σπουδαίο φιλμ που θα βγει στις 15 Φεβρουαρίου στη χώρα μας με τίτλο «Γράμματα από το Ίβο Ζίμα»...


Θοδωρής Γιαχουστίδης

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2007







Berlinale
Κυριακη 11.02.07


Διαγωνιστικο
Letters From Iwo Jima
USA, 2006, 141 min
Director: Clint Eastwood
Cast: Ken Watanabe, Kazunari Ninomiya, Tsuyoshi Ihara, Rio Kase, Shidou Nakamura



Sixty-two years ago, American and Japanese troops fought each other on Iwo Jima. Decades later, hundreds of letters were found buried beneath the island's barren surface. These letters give faces and voices to the men who were led into battle by an extraordinary general.
The Japanese soldiers who were sent to Iwo Jima knew that they would probably not return. One of them is the baker Saigo, who is determined to live to see his new-born daughter. Among the other soldiers are Baron Nishi, gold medallist in horsemanship at the 1936 Olympic games; an idealistic ex-cop named Shimizu, and Lieutenant Ito, who is committed to the Japanese cause. They all receive their orders from Lieutenant General Tadamichi Kuribayashi, a worldly intellectual, who has travelled the USA. Thanks to a brilliant strategy, he manages to delay by forty days his troops' defeat at the hands of the superior American forces. But there's a high price to pay. At the end of the battle, 7,000 American and over 20,000 Japanese soldiers were to meet their deaths on Iwo Jima.
The battle was made legendary by a photograph of an American soldier hoisting the US flag. Reproduced hundreds of times, this photograph was to become an iconic image of the war in the Pacific. The story of how this photograph was taken is at the centre of Eastwood's last film, FLAGS OF OUR FATHERS. LETTERS FROM IWO JIMA now follows the story of this bitter struggle from a Japanese perspective.


Goodbye Bafana
Germany, France, Belgium, United Kingdom, Italy, 2006, 117 min
Director: Bille August
Cast: Joseph Fiennes, Diane Kruger, Dennis Haysbert
Screenings at the festival
South Africa 1968. Twenty-five million blacks are ruled by a minority of four million whites under the brutal Apartheid regime of the Nationalist Party Government. Blacks have no vote, no land rights, no rights to freedom of movement, to equitable commerce, to housing, or to education. The whites ban all black opposition organisations, forcing their leaders into exile or, like Nelson Mandela, imprisoning them for life on Robben Island.
Like most white Afrikaners, James Gregory regards blacks as inferior, lowerclass citizens, despite the fact that he grew up also speaking their tribal tongue on a farm in the Transkei. Due to his proficiency with the Xhosa language, he is the ideal choice to become the warder in charge of Nelson Mandela and his comrades at Robben Island. After all, by speaking their language, he can spy on them without them ever knowing it. However the plan ultimately backfires. With Mandela's influence, Gregory slowly be comes aware of the injustices and crimes of his own people. Despite everything he was taught to believe about the blacks and even his wife's pleas for him to stay away from their cause, Gregory's allegiance gradually shifts from the racist government to the struggle for a free South Africa.



In memoria di me
In Memory Of Myself
Italy, 2007, 118 min


Director: Saverio Costanzo
Cast: Christo Jivkov, Filippo Timi, Marco Baliani, André Hennicke, Fausto Russo Alesi
Finding himself in an existential crisis, Andrea decides to join a monastery. The young man embarks upon a novitiate, during which the order will examine whether he is genuinely called to join the order and take his vows. As the priests instruct him in matters of belief, Andrea discovers that there is more to the religious community of priests, monks, novices and retired clergy than silence and prayer. The monastery becomes a universe, in which every look and every sound seems to suggest intrigue, since the novices are asked to point out any weaknesses they are able to detect in the others. To him, his life of prayers, rituals and hours of reading is characterised by constant surveillance and continuous questioning. At the same time, the novices do their best to abandon themselves, and by so doing, find their way to God. Yet, in spite of considerable support from the abbot, Andrea fails this mystic test of his true belief, and decides to put the order behind him. A venture that others have attempted before him ...