Παρασκευή 30 Μαρτίου 2007

BORAT

(η τηλεοπτικη περσονα Borat, στην αγγλικη tv στο Ali G Show)
-Μα ποιος είναι επιτέλους αυτός ο Borat;
-Ένας καραγκιόζης.
-Ααααα…
-Φοβερός τύπος ε;
-Φοβερός, φοβερός…
Ψευδοντοκιμαντέρ έχει ως εξής: Καζακστανός δημοσιογράφος(λέμε τώρα…), πηγαίνει ταξιδάκι με τον παραγωγό του και μια κάμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες για να αποτυπώσει τον Αμερικανικό τρόπο ζωής που τόσο θαυμάζει. Στο δρόμο του προκύπτει έρωτας πολλά βαρύς με την Pamela Anderson(Παμέλα κατ’ αυτόν) και βάζει σκοπό του να την παντρευτεί, έστω και με το ζόρι. Ευτράπελα βλακείας, ηλίθιες δηλώσεις από ηλίθιους Αμερικανούς, σκηνές απείρου διαστροφικού εξευτελισμού (ο γυμνός τσακωμός Borat-παραγωγού είναι ένα θανάσιμο πλήγμα για την αισθητική ως έννοια και ιδέα παγκοσμίως) γεννούν ένα τερατούργημα που δεν διστάζει να εκτεθεί και να κερδίσει και ανέλπιστη ανταπόκριση! Πρόκειται για μια ταινία στην οποία ο ήρωας είναι ένας βλάκας με περικεφαλαία, κάτι που από μόνο του όμως δεν είναι αρκετό. Έτσι, στην ήδη υπάρχουσα βλακεία προστίθενται οι αντιδράσεις των Αμερικανών προς τον Borat, οι οποίες εξαιτίας του παραλόγου της όλης του συμπεριφοράς και σε παραλληλισμό με αυτήν, φαίνονται ακόμα πιο βλακωδέστατες από του τριτοκοσμικού Καζακστανού. Η αποθέωση της βλακείας με λίγα λόγια! Υπάρχουν σημεία που θα γελάσετε πάρα πολύ, αυτό είναι το μόνο σίγουρο (και το λέω έχοντας απογοητευτεί πλήρως από το είδος της κωμωδίας εδώ και χρόνια). Από αυτή την άποψη αρχηγούκος ο Borat, δεν έχω παράπονο! Αλλά όσο περνούσε η ώρα και το σκεφτόμουν, τόσο συνειδητοποιούσα την φτήνια του όλου εγχειρήματος και η ταινία έπεφτε συνεχώς στα μάτια μου. Όταν είδα και τα extras με την προώθηση της ταινίας, τότε ήταν που αποτελειώθηκε! Ξαφνικά ο ράππερ του πεταματού(Ali G) έγινε αστέρι σατιρίζοντας έναν τρόπο ζωής του οποίου είναι μέρος και από τα πιο ενεργά μάλιστα! Από εκεί που κυκλοφορούσε με χρυσές αλυσίδες και έκανε τη γλάστρα σε βιντεοκλίπ της Μαντόνα, ξαφνικά ως άλλος Τσε, επαναστάτησε και την είδε κράχτης της Αμερικής. Βρωμάνε τα κίνητρα, βρωμάει και το αποτέλεσμα! Και τι σε κόφτει θα μου πεις τι κάνει στη ζωή του, αν η ταινία πετυχαίνει το σκοπό της; Οκ, το αντιαμερικανικό περιτύλιγμα είναι πολύ ελκυστικό στις μέρες μας αλλά το περιεχόμενο μάλλον αποδεικνύεται πιο τρίτο κι από χαζοαμερικάνικη teen ταινία. Θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με τις βιντεοταινίες του ’80 με τον Ψάλτη, κάνοντας μας περήφανους για την κληρονομιά που έχουμε ως Έλληνες από αυτή τη δεκαετία. Δεν είμαι κουλτουριάρης, ούτε πολέμιος του trash(το αντίθετο μάλλον), αλλά όταν κάνεις μια δήθεν “βλακεία” για την επανάσταση στη “βλακεία” δεν στιγματίζεις το πρόβλημα, αλλά αντίθετα γίνεσαι μέρος του. Δεν αξίζει σοβαρή αντιμετώπιση, όσο κι αν ύπουλα το επιδιώκει. Μπορείς να τη δεις, να γελάσεις και να τη ξεχάσεις… μέχρι το σίκουελ δηλαδή που κόβω το κεφάλι μου ότι το ετοιμάζουν…
Γιώργος Αγγελόπουλος

Δεν υπάρχουν σχόλια: