Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2007


Ο Οίκτος και η Θλίψη του Μαρσέλ Οφίλς
Δεν φαντάζομουν οτι αυτο το συνταρακτικο ντοκυμαντέρ θα τολμουσαν ποτε να το φερουν σε ελληνικη αίθουσα, πρωτον γιατι ειναι τεράστιο αν και το παρακολουθεις με κομμενη την ανάσα κυριολεκτικά και δευτερον γιατι για πρωτη φορα ενας Ευρωπαίος τολμά να μιλήσει για την συνεργασια των Γαλλων με τους Ναζι. Αυτος ειναι κι ο σημαντικότερος λόγος για να δει καποιος αυτο το σπανιο ντοκουμέντο. Οσο για τα της ελληνικης επικράτειας, μονο θλίψη μπορει να νιώσει καποιος
.
Το θεμα του 2ου Παγκόσμιου Πολέμου, αν και εχει σχεδον εξαντληθει λογοτεχνικά, κινηματογραφικα υπάρχει χαρη στον Τζεημς Παρις και τη Χουντα.
Ελπίζω ανθρωποι σαν τον Στέλιο Κουλογλου η τον Μανο Ζαχαρια που εχει απίστευτο υλικο, να ασχοληθει αντίστοιχα. Παντως το συγκεκριμένο ντοκυμαντερ ηταν αποαγορευμενο ως το 1972 οπου και για πρωτη φορα παρουσιαστηκε και φυσικα μπορειτε να το βρειτε και στο Seven Film Gallery. Συνολικη διάρκεια 260΄
ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΡΟΒΟΛΗ ΑΞΙΖΟΥΝ ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΙΣ ΝΥΧΤΕΣ ΠΡΕΜΙΕΡΑΣ.


Δεν υπάρχουν σχόλια: