Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

48th Thessaloniki International Film Festival


day 7
Film Critique on the Internet:The Case of Blogs

Μιά πολύ ενδιαφέρουσα συζητηση-γνωριμια που αγνοήθηκε απο το σύνολο των Ελληνων Κριτικων Κινηματογραφου σε αντίθεση με τους Ευρωπαίουςκι Αμερικάνους συναδέφους τους και τον Γιώργο Χωραφά που ήταν όλοι στον "Παυλο Ζαννα"
Yo Rafa Cortes

Το μηλο μεσα στο κεφάλι σου Αγγελος Σπάρταλης
Η καλύτερη Ελληνικη ταινία για φετος, μακραν των υπολοιπων. Φρέσκια. Νεα. Συγχρονη. Αιρετική. Συναρπαστική. Εικαστικά άψογη. Ενα μεγαλο ταλέντο απο τον Αγιο Νικόλαο Κρήτης
Padre Nuestro Christopher Zalla

Ο Χουάν, κυνηγημένος στο Μεξικό, πηδάει σε ένα φορτηγό που κατευθύνεται λαθραία στο Μπρούκλιν. Εκεί, γνωρίζει τον αθώο κι άβγαλτο Πέδρο, ο οποίος έχει στα χέρια του μια επιστολή από τη -νεκρή πλέον- μητέρα του, με τη διεύθυνση του πραγματικού του πατέρα γραμμένη επάνω της. Ο Πέδρο δεν γνωρίζει αγγλικά και ζητάει τη βοήθεια του Χουάν. Λίγα λεπτά ύπνου είναι αρκετά, για να εξαφανιστεί ο Χουάν με την επιστολή του Πέδρο και να διεκδικήσει τη ζωή του… Δύο μεξικανόπουλα στη Νέα Υόρκη, ψάχνουν να αποκτήσουν την οικογένεια που ποτέ δεν είχαν, αλλά και ένα μικρό παράθυρο διαφυγής από την απελπισία της μιζέριας…

Το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Κρίστοφερ Ζάλα είναι ένα μείγμα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας και ατμοσφαιρικού θρίλερ. Μια προκλητική ιστορία κλεμμένης ταυτότητας και μοίρας, το Padre Nuestro είναι και μια βαθιά ματιά στην ανάγκη και την αγωνία της ανθρώπινης ύπαρξης ν’ αγαπηθεί. Κάποιοι κριτικοί το χαρακτήρισαν ως παραλλαγή του «Θησαυρού της Σιέρα Μάντρε», του Χιούστον, και άλλοι το βρήκαν εξαιρετικά επιτηδευμένο. Και, παρόλο που μιλάμε για ένα ισπανόφωνο φιλμ, με εντελώς άγνωστους ηθοποιούς, η ταινία έπεσε σαν βόμβα στο Φεστιβάλ του Σαντάνς και κέρδισε το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής.
Joy Division
Το ντοκυμαντερ που λατρέψαμε...
In Search of a Midnight Kiss Alex Holdridge

Ασπρόμαυρη ανεξάρτητη ποίηση στο L.A. της μοναξιας, της γκλαμουριάς και του δήθεν. Μια αλλιώτικη χριστουγεννιάτικη ερωτική ιστορία που σε κανει να φιλήσεις το πρωτο άτομο που θα βρεθει μπροστα σου μολις βγεις απο την αίθουσα
τ.φ/sfg

Ποια είστε, Πόλι Μαγκού; / Ουίλιαμ Κλάιν (αφιέρωμα Όυίλιαμ Κλαιν)΄

( οι τίτλοι του φίλμ σε μουσική Μισέλ Λεγκράν)
Μια κριτική στον κόσμο της μόδας και των τηλεοπτικών (και όχι μόνο) ειδώλων μέσα από έναν τραγελαφικό παροξυσμό εικόνων και καταστάσεων. Η διάβολος που φορά Πράντα συναντά το ανελέητα σατιρικό βλέμμα του Κλάιν, μέσα από την ιστορία της Πόλυ Μαγκού -ενός αφελούς σικάτου μοντέλου που ..επελέγη να γίνει πρότυπο στην εποχή της. Σίγουρα ενδιαφέρουσα, η πρώτη μου συντάντηση με τον κινηματογραφιστή Κλάιν απλώς μου άνοιξε την όρεξη για ακόμα περισσότερες εικόνες του..

διόρθωση / Θάνος Αναστόπουλος (Διεθνές Διαγωνιστικό)

Μια ελληνική ταινία -Με αρνητική ή θετική χροιά, όπως έχει μάθει να αντιμετωπίζει ο καθένας μας αυτόν τον όρο, είναι ακριβώς αυτός που δίνει το στίγμα για αυτό το φιλμ. Αν και σίγουρα υπήρχε το αναμφισβήτητα ενδιαφέρον θέμα και σίγουρα μια καλή οπτική, προσωπικά ένιωσα πως δεν έβλεπα τίποτα παραπάνω απ το "σοβαρό" σινεμά που έβλεπα όλα αυτά τα χρόνια, χωρίς όμως κάποια νέα εισφορά. Δε λείπει το ιδιαίτερο βλέμμα και η καλή κινηματογράφηση, λείπει όμως η δραματουργική επεξεργασία (η ταινία έχει ιδανικό περιεχόμενο για μικρού μήκους δημιουργία, αφού στη μεγάλου μήκους διάρκεια μοιάζει να χάνεται και να ξεθυμαίνει). Πολιτικό και κοινωνικό σχόλιο για την πολυπολιτισμική κοινωνία, για τον αποκλεισμό (και τις πολιτικές αποκλεισμού), για τον φανατισμό και την τυφλή βία, αλλά και για τη συγχώρεση, την ενοχή και την ανθρωπιά. Επίκαιρο και φλέγον το ζήτημα, και πραγματικά ενδιαφέρουσα η ιδέα, αλλά έμοιαζε επίπεδη και προβλέψιμη η μεταφορά της. Τόσες αντιθέσεις, τόσες υπόγειες εντάσεις που προσπαθούν να καλλιεργηθούν στη διάρκεια της ταινίες δεν καταφέρνουν να βρουν διέξοδο παρά μόνο σε λάθος χρόνους, και, νομίζω, προς λάθος -τους προφανείς- στόχους.


Καφές με Bloggers και συζήτηση για το μέλλον της κινηματογραφικής κριτικής μέσα από το διαδίκτυο. Δημοσιογράφοι και κριτικοί σε μια ανοιχτή συζήτηση στην αίθουσα Παύλος Ζάννας, συζήτησαν, ανησύχησαν αλλά και φάνηκαν να ελπίζουν για το μέλλον που γεννιέται σήμερα μέσα από τα cinblogs.

Κόλπα / Αντρέι Γιακιμόφσκι (Ημέρες Ανεξαρτησίας)

Από την Πολωνία αυτό το γλυκό φιλμ που διηγείται την ιστορία του μικρού Στέφεκ, παιδί χωρισμένων γονιών, που νομίζει πως προκαλώντας και εξαγοράζοντας την τύχη, θα μπορέσει να πραγματοποιήσει τους στόχους του. Και η τύχη, σε αντάλλαγμα, του παίζει παράξενα παιχνίδια, κάνοντάς τον να πιστεύει πραγματικά πως με τα δικά του κόλπα χαράζεται το μέλλον. Κι έτσι, ο Στέφεκ νομίζοντας πως καθορίζει τη μοίρα τη δική του και των γύρω του, θα κάνει τα πάντα για να ξαναφέρει κοντά του τον απομακρυσμένο πατέρα του. Ένα πολύ όμορφο φιλμ για την παιδική αθωότητα αλλά και τα γυρίσματα της τύχης, με δύο εκφραστικότους πρωταγωνιστές και ωραία αισθητική στην κινηματογράφηση.

Κους-κους με φρέσκο ψάρι / Αμπντελατίφ Κεσίς(Ημέρες Ανεξαρτησίας)

Ένα τόσο απλό θέμα, ένα τόσο λιτό φιλμ, κι όμως μια σπάνια ένταση και έντονα συναισθήματα. Η συντριβή μέσα από τα πιο απλά πράγματα της καθημερινότητας αλλά και η ελπίδα που μας δίνει το κίνητρο να μην σταματάμε ποτέ. Μια αδιάφορη και απλή συνταγή όσο το κους κους με φρέσκο ψάρι μπορεί να αποδειχθεί πραγματικά θεσπέσια όταν κατεβαίνει στον ουρανίσκο, όπως ακριβώς συμβαίνει με το φιλμ του Αμπντελατίφ Κεσίς. Αν και είναι μεγάλο σε διάρκεια και σε στιγμές κουραστικό με την εμμονή στη λεπτομέρεια της καθημερινότητας, είναι ένα από τα πιο ρεαλιστικά αλλά και ανθρώπινα φιλμ που προκαλεί αληθινά και ειλικρινή συναισθήματα στον θεατή.

Υπηρέτησα το Βασιλιά της Αγγλίας / Γίρι Μένζελ (ειδική προβολή)

Τιμητική βράβευση με τον Χρυσό Αλέξανδρο για τον πρόεδρο της φετινής κριτικής επιτροπής τσέχο σκηνοθέτη Γίρι Μένζελ και στη συνέχεια προβολή της τελευταίας του ταινίας, Υπηρέτησα το Βασιλιά της Αγγλίας. Η προσωπική πορεία του φιλόδοξου και φιλοχρήματου Γιαν Ντίτε, ενός "μικρού" ανθρώπου που ξεκίνησε από τα χαμηλά για να φτάσει στην κορυφή, μέσα από τις διαδοχικές του μετακινήσεις ως υπάλληλος και μετρ των μεγαλύτερων ξενοδοχείων. Σε στιγμές ξεκαρδιστική, σε στιγμές νοστλαγική, μια πόλύ όμορφη ταινία για την ιστορία ενός ανθρώπου αλλά και μια ολόκληρης χώρας, μέσα από τους σταθμούς μιας πραγματικά ξεχωριστής προσωπικής διαδρομής.

Μαριάννα Ράντου



Δεν υπάρχουν σχόλια: