Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

WITHOUT του Αλέξανδρου Αβρανά



Τι είναι λοιπόν αυτό που τόσο θυμώνει τον θεατή στην ταινία του Αλέξανδρου Αβρανά;

Είναι ο θυμός που οι εικόνες του, μας υπενθυμίζουν ότι ενυπάρχει στην καθημερινότητά μας. Είναι η αισθητική της καθημερινότητάς μας που μας είναι τόσα αφόρητα ανομολόγητη;

Γιατί με έναν εντελώς καινούργιο τρόπο, υποδόρια με την επίφαση του αδέξιου η του πρόχειρα στημένου κάδρου, μας οδηγεί προκλητικά στη διαπίστωση της αδέξιας και πρόχειρης ζωής μας.

Της ζωής που καταντήσαμε επιβίωση.

Με κέντρο μια σχέση.

Υπάρχει μια πολύ καλά μελετημένη σεναριακή δομή στη ταινία. Γι αυτό σαν γνήσιος κινηματογράφος, αποφεύγει τους περιττούς διαλόγους. Το σενάριο επικεντρώνεται στην διαδικασία των πρωταγωνιστών απέναντι στο χάος, ενός πρώην έρωτα που δεν τα καταφέρνει να γίνει σχέση. Κι εδώ έχουμε ένα εξαιρετικό ρεσιτάλ υποκριτικής από τα δυο βασικά πρόσωπα .

Οι ερμηνείες τους είναι μακράν οι καλύτερες στις πρόσφατες ελληνικές παραγωγές. Έχουν αλήθεια, ψάξιμο, ξύσιμο και μεταδοτικότητα μοναδική οι σιωπές τους κι οι καθημερινές κινήσεις τους . Η Εύη Σαουλίδου και ο Βασίλης Ανδρέου καταθέτουν κάτι πιο πέρα από μια κινηματογραφική ερμηνεία. Είναι πεντακάθαρο το στούντιο πάνω στο σενάριο που έχει προηγηθεί.

Η ταινία δεν έχει εθνικότητα, δεν συμβαίνει σε προσδιορισμένη χρονική στιγμή, ούτε σε κάποια πόλη συγκεκριμένη. Οι ήρωες δεν έχουν ονόματα. Είναι το αρσενικό και το θηλυκό του Δυτικού Πολιτισμού , που ενώ από τα μικράτα τους μαθαίνουν κι εκπαιδεύονται ,στα πως και τα γιατί του ΈΡΩΤΑ , κανένας δεν τους δίδαξε πως όλο αυτό το ενεργειακό ηφαίστειο συναισθημάτων μετασχηματίζεται σε... ΣΧΕΣΗ.

Σχέσεις ανάπηρες, που καλύπτουν καλά φιλοδοξίες κι ανομολόγητες επιθυμίες, πρότυπα κατασκευασμένα που αφήνουμε παραθυράκια στις ψυχές μας να αναπτύξουν τις νεοπλασίες του ανικανοποίητου, κι η ζωή μας... μικρή, ενοχλητική, καθημερινή, τα εγώ μας μας να μην αφήνουν χώρο, όχι στην σχέση να αναπτυχθεί, αλλά ούτε στο παιδί και τα προβλήματά του, ούτε για την μάνα , άτυπη τροφός της οικογένειας...

Αλληλοσυγκρουόμενα ΕΓΩ, χωρίς ζώνες ασφαλείας, χωρίς κανονισμούς.

ΕΓΩ ανεξέλεγκτης κατασκευής , μόνο που αγνοούμε ότι η ζωη μας δεν είναι λουναπάρκ...και κανείς δεν βγαίνει αλώβητος από αυτές τις συγκρούσεις.

Ζωές ανύπαρκτες, ανικανοποίητες, που ο Αβρανάς μας πετάει κατάμουτρα και μας ζητά να πάρουμε θέση. Μια εξαιρετική ταινία, με σενάριο που αφορά ταλαντούχους θεατές, με απλά μέσα κι επικίνδυνα μηνύματα για τους εφησυχασμένος των τηλεοπτικών υπερπαραγωγών, των βολεμένων ζωών και των παραμυθιών για ευτυχία στα χρόνια της απόλυτης κατάρρευσης των πάντων...

τ


11 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

kai o kim ki douk den exei dialogous alla parakoloutheis me endiaferon tis istories tou. to without poli apla den eixe senario!-ta peri talantouxon theaton einai proklisi "dithenismou". oi tainies de ginontai gia to dimiourgo,alla gia to koino. i tainia eixe poli kali aisthitiki kai mono.ki auto apo mono tou distixos den arkei

Potakidis Konstantinos είπε...

Ο δημιουργός:
Ο Αλ. Αβρανάς γεννημένος στη Λάρισα το 77 ξεκίνησε στην καλλιτεχνική του πορεία ως γλύπτης . Από τα 2001 έως και σήμερα έχει εκθέσει έργα του σε πολλές εκθέσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό . Πίσω από την κάμερα μπήκε για πρώτη φορά το 2003 για να φτάσει στην πρώτη του ταινία μικρού μήκους το 2005 με τίτλο Beside. Ακολούθησαν άλλες δυο μικρού μήκους το Harry Together (2006 και το Pic – nic (2007). Επόμενες δουλειές του δυο ντοκιμαντέρ , Ελευσίνα ( 2007) και Τόποι (2008) Το Without ουσιαστικά είναι η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους .

Το έργο
Μια ταινία που έρχεται να μας θυμίσει την έννοια του κινηματογράφου κάτι που τα τελευταία τείνουμε να ξεχάσουμε.. Ο κινηματογράφος ως κύριο συστατικό του έχει την εικόνα . Ως εκ τούτου η εικόνα είναι αυτή που θα μας τα πει όλα . Αν ο δημιουργός της μπορεί να μας περάσει όλα αυτά που θέλει μέσο της εικόνας , τα λόγια περισσεύουν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει στην περίπτωση του Αλέξανδρου Αβρανά . Εξαιρετική κινηματογράφηση που αγγίζει τα όρια της τελειότητας . Κάδρα βγαλμένα από τα μέλλον. Το σινεμά του αύριο με την αύρα του χθες.. Στα συν και η υπέροχη μουσική του Κων. Βήτα που ακολουθεί αρμονικά τον ρυθμό με μαγικό τρόπο. Ίσος από τις καλύτερες δουλειές που είδα φέτος. Μακάρι να βλέπαμε πιο συχνά τέτοια δείγματα κινηματογράφου και για να γίνω λίγο πιο αισιόδοξος είθε να γίνουν και ο κανόνας αν και αυτό φαντάζει αρκετά ουτοπικό .

Η ταινία
Ο γάμος λεν σκωτώνει τον έρωτα . Η ρουτίνα της καθημερινότητας εισβάλει στις σχέσεις μας και συνθλίβει ότι όμορφο υπάρχει . Μικρά ασήμαντα καθημερινά πράγματα θεωρούνται σημαντικά κι εκτοπίζουν άλλα σημαντικότερα χρόνο με τα χρόνο . Μια τέτοια κατάσταση βιώνει και το ζευγάρι της ιστορίας μας . Η καταστροφή είναι ορατή και πλησιάζει όλο και πιο κοντά. Τα βλέμματα χαμένα δεν διασταυρώνονται πουθενά . Οι λέξεις απλά για να υπάρχουν και η ζωή συνεχίζεται . Για πόσο όμως ? Μικρά ξεσπάσματα και μπόλικα πακέτα τσιγάρα είναι τα λοιπά στοιχεία που συνθέτουν το πάζλ της παρακμής . Το όλο σκηνικό βγαλμένο απ το παρελθόν σε μια σύγχρονη εποχή . Τι σημασία όμως έχει αυτό μπρος στο ατελείωτο τίποτα που αντικρίζουμε καθημερινά . Το τέλος πλησιάζει και δυστυχώς είναι μη αναστρέψιμο .

¨ένα μεγάλο μπράβο στον Αλέξανδρο Αρβανά και τους συνεργάτες του

Seven Film Gallery είπε...

@ανωνυμος
"to without poli apla den eixe senario!-ta peri talantouxon theaton einai proklisi "dithenismou"."

ΠΡΟΦΑΝΏΣ ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΝΩΝΥΜΕ ΣΥΓΧΑΙΕΤΕ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΟΥΣ.
ΤΟ ΠΕΡΙ ΤΑΛΑΝΤΟΥΧΩΝ ΘΕΑΤΩΝ ΑΦΟΡΑ ΟΣΟΥΣ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΝΑ ΚΟΙΤΟΥΝ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΤΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟ ΒΛΕΠΟΥΝ.
ΤΕΛΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΕΜΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΝ Η ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ ΣΙΝΕΜΑ ΤΟ 2008 ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΑΝΑΠΑΡΙΣΤΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗΣ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑΤΑ Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΤΩΝ VIDEO GAMES, TOTE ΩΣ ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ TEXNH EINAI NEΚΡΗ Η ΟΠΩΣ ΤΟ ΛΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΔΗΘΕΝΙΣΜΟΥ.
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΘΑ ΔΕΙΞΕΙ ΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΙΟ

Ανώνυμος είπε...

Χμμ..Κι εσείς μάλλον μπερδεύετε τη μη δράση και το αμήχανο κενό με μεγαλόπνοα νοήματα. Είμαστε άραγε στην Ελλάδα καταδικασμένοι να βλέπουμε είτε σαχλές, ψευδο-κωμωδίες (που ενίοτε έχουν ενδιαφέρον), είτε βαρύγδουπα ψευτο-δράματα, τόσο εσωστρεφή που μοιάζουν με καλλιτεχνικό αυνανισμό; Γιατί δε βρίσκεται ένας άνθρωπος να πει μια ενδιαφέρουσα ιστορία Α-Β-Γ, να μεταδώσει κάποια συναισθήματα και ο θεατής να μην αισθάνεται σα μ.... στο τέλος; Σνομπάρουμε φαίνεται την απλή ιστορία, αλλά αυτή είναι που θέλει να βλέπει ο κόσμος γιατί με αυτή συγκινείται και ο "ταλαντούχος" (αν είναι δυνατόν!) και ο "ατάλαντος". Κι αντί να μάθουν οι Έλληνες Δημιουργοί πως να λένε με έξυπνο τρόπο τέτοιες ιστορίες, καταπιάνονται με μεγαλόσχημα σχέδια και γράφουν σενάρια-φαντάσματα (η απουσία διαλόγου δεν έχει τίποτα να κάνει μ αυτό)βασισμένα σε έννοιες όπως "η αποξένωση του σύγχρονου ανθρώπου στη σύγχρονη μεγαλούπολη" που ούτε οι ίδιοι καταλαβαίνουν ή όπως και να έχει δεν ξέρουν πως να την επικοινωνήσουν.
Όπως και να χει τα πάντα είναι υποκειμενικά, σωστό και λάθος δεν υπάρχει αλλά εγω έχω ανάγκη την απλή πλήν έξυπνη και ενδιαφέρουσα ιστορία που θα με συγκινήσει και θα μου θυμίσει γιατί αγάπησα τον κινηματογράφο in the first place.

Υ.Γ. Αν ήθελα μόνο κοινωνική ανάλυση διάβαζα και δοκίμιο...

Ανώνυμος είπε...

to 3,2 (gia tin prwti provoli tis tainias) sti psifoforia koinou tou festival, to kathista tin triti xeiroteri summetoxi mexri stigmis sto fetino diagwnistiko elliniko tmima. Eftyxws o kosmos aporriptei tis aisxres aftes tainies pou plassarontai ws kallitexnika evrimata apo tis etairies dianomis tous.

Ανώνυμος είπε...

Eftyxws pou tin tainia de tha tin doun ektos Elladas, gia na mi ginoumai pagkosmiws rezili ...

Ανώνυμος είπε...

η πιο δηθεν ταινια των τελευταίων χρόνων...

Ανώνυμος είπε...

Πείτε ότι θέλετε, η ταινία ζητήθηκε απο το επίσημο πρόγραμμα του Ρότερνταμ και του Βερολίνου.

Ανώνυμος είπε...

Ksereis kamia fora an exeis mia kali tainia kai thes na tin enisxyseis perneis kai 10 kakes kai mesw tis antithesis fainetai kalyteri ... kapws etsi kai ta kinitra tou Festival tou Roterdam ;) Without sucks re!

Ανώνυμος είπε...

foveri timi i prosklisi sta diethni festival...kai i psuxi sto stoma paixtike stis cannes kai giouxaran mexri kai oi karekles...
without sucks

Seven Film Gallery είπε...

γιά την ιστορία:

WITHOUT
7 συνολικά βραβεία

Το 1ο Βραβείο ταινίας Μυθοπλασίας Μεγάλου Μήκους ύψους 58.700 ευρώ
Απονέμεται στην ταινία: WITHOUT
Παραγωγή: Nik-S Movies (Νίκος Σέκερης)
Σκηνοθεσία: Αλέξανδρος Αβρανάς

Το Βραβείο Πρωτοεμφανιζόμενου Σκηνοθέτη, ύψους 14.675 ευρώ, απονέμεται στον Αλέξανδρο Αβρανά για τη σκηνοθεσία της ταινίας WITHOUT

Το Βραβείο Ερμηνείας 1ου Γυναικείου Ρόλου, ύψους 11.740 ευρώ, απονέμεται στην Εύη Σαουλίδου για την ερμηνεία της στην ταινία WITHOUT

Το Βραβείο Φωτογραφίας, ύψους 8.805 ευρώ, απονέμεται στον Ηλία Κωνσταντακόπουλο για τη φωτογραφία στην ταινία WITHOUT

Το Βραβείο Μοντάζ, ύψους 5.870 ευρώ, απονέμεται στον Γιώργο Τριανταφύλλου για το μοντάζ στην ταινία WITHOUT

Το Βραβείο Μακιγιάζ, ύψους 2.935 ευρώ, απονέμεται στη Φανή Αλεξάκη για το μακιγιάζ στην ταινία WITHOUT

Βραβείο της ΕΤΕΚΤ